Зел една урма - ја растворил и што да види: во урмата имало црвец.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Зел друга - и во неа црвец. Трета, четврта, петта - сите урми ги отворил, во сите имало црвец - сите ги исфрлил...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Татко му, прв лекар на местото, можеби се надоврзувал на мајка си, првата вдовица во местото, која на младите им проштеваше да имаат црвци во газот, веруваше во небото и во бога, но не веруваше во црквата и во поповите, па се крстеше и пред да запали свеќа и пред да пивне ракија.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)