има (гл.) - под (предл.)

Штом ќе се види оти таа никојпат нема да биде српска, Србите ќе можат да се одвратат од своите утврдувања дека Македонците се Срби и ќе ги признаат за одделно словенско племе, еднакво блиско до Србите и до Бугарите. 126 И така, македонската национална преродба е настапен историски процес што има под себе јака почва и голема иднина.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кога последнава падна под Византија, Македонија беше слободна држава за извесно време и со успех се бореше против Византија и ја имаше под себе цела денешна Србија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Татко ми е сиромав, самарџија... Најпосле јас имам под ноктите црно, кал... (Задржуваниот плач се пробива со придушено липање.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СТОЈАНКА: Сум чула од татко ти. Вчера му зборувал на еден татков пријател, а тој му кажал на татко ми.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Си замислував што има под водата: обрачи од коли, недоизгниени партали од некогашни облеки, рѓосани ножеви, навалени порти пред кои некогаш се седело. И, можеби, сенки од луѓе. Темни сенки.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
(Пауза) Не наседнувај, Матеј. Полукав сум одошто изгледам. Јас сум само врвот од сантата. Што има под него?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Каде е сега мајчето Минадора да ти помогне, батенце? Ја нема. Ти се стегнал грчмулот, те заборавила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некои луѓе имаат под гушата парче свето дрво. Во тоа им е силата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дневникот ретко го раскрилуваше во доцните часови на ноќта, ама една тетратка постојано имаше под мишка било каде да тргнеше.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Треба да те проголта првин и три дни да те прежива со златниот заб што го има под јазикот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Имаше под нас и над нас исковани штици – лежишта во тие големи амбари на руските бродови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Затоа тој не може постојано да биде свесен за сѐ околу него и во него и да ги има под контрола сите суптилни нешта.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Некој од селаните, алудирајќи на нејзината убавина се осмелил дури и да подрече дека е многу вистинит оној збор, оти убавината куќа не крепи, ама сите сакаат да ја имаат под свое.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)