Во главата на Еда засврдли прашањето кога таа го имаше последниот преиод.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Партијата го имаше последниот збор.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
А тука излез немаше. Партијата го имаше последниот збор.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тогаш, таа го има последниот примерок од делото.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Проколната беше со своите сеќавања, кои најмногу ги имаше последниве години откако остана сама.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Секретарот Зафиров не му одговори ништо. Не сакаше да се искажува пред претседателот на судот, а Партијата, впрочем, секогаш го имаше последниот збор.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)