69. Но тоа влијание му е нужно, ете зошто, од една страна нѐ уверува оти до кога ја има слободна Бугарија македонското прашање не е закопано, од друга страна, за да го оправда своето егоистичко поведение, сета вина за несреќите кај нас ја префрла на Русија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Татко во тие мигови длабоко сочувствуваше со својот пријател, му предложи да не работат, да имаат слободен ден, едноставно да го изостават зборот зандана.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Имав слободен ден од работа. Станав среќна и весела. Беше убав сончев ден.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Еве, баш имаме слободна соба со 77 ганц-нови девици...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Немало да има ни граѓански отпор, ни борба за човечки права, ниту Роза Паркс ќе седнела на предно автобуско седиште резервирано за белци, ниту Кенеди ќе ги добиел изборите, ниту Мартин Лутер Кинг ќе држел историски говори, ниту Врховниот суд ќе ја укинел расната сегрегација по училиштата и универзитетите, ниту ќе се случел маршот на Вашингтон, ниту Црните пантери ќе имале муда да кренат глава, ниту демократите ќе се степале со полицијата на својата чикашка конвенција, ниту ќе се изродел студентскиот бунт, ниту ќе имало мировни движења, ниту ќе дошло до сексуалната револуција, ниту до флауер-пауер, ниту до мејк-лав-нот-вор, ниту до филозофијата "грлс сеј јес ту гајс ху сеј ноу", ниту до појавата на феминизмот и женската рамноправност, ниту ќе имаше слободен печат да го раскринка она лајно Ричард Никсон, ниту ќе имаше нудистички плажи и кампови, ниту ќе имаше екологија и борба против индустриските штеточини, ниту Латиносите и Азијатите ќе добиеја пристап до раководните места во државната администрација, ниту хомосексуалците ќе се избореа за право на слободна љубов, ниту поп- рок ѕвездите ќе држеа концерти за гладните во Африка, ниту јас како тинејџер ќе можев да носам искинати фармерки пред жива мајка Милена, ниту ќе можевме глас да кренеме против крвожедните корпорации, ниту ќе смеевме попреку да ја погледнеме воената индустрија, ниту ќе беше можен антиглобализмот, ниту пак глобализмот, ниту секоја сабота ќе одевме на протести против војната во Ирак, ниту денешниве манекенки ќе шетаа по писта во танги и со разголени гради, ниту Клинтон ќе смееше да зуцне дека дувал хашиш и ја таклабасал Моника Левински, ниту Џена Џемисон ќе направеше толку пари, ниту Ал Гор ќе можеше да попува против глобалното затоплување, ниту Бил Маер и Мајкл Мур ќе можеа осум години да плукаат по Буш и Чејни, ниту медиумите ќе признаеја дека Сара Пејлин е бимба бимбосана, ниту сега јас и ти ќе седевме овде со зелена карта, со другарот Обама на чело.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Што значеше дека требаше да чекаме дури и на последниот патник, па ако имаше слободни места можевме да патуваме со тој авион.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Како што е претпоставувачки и дека: - пријателот - црнец на гл. јунак е или судија, или шеф на полиција или партнер - детектив и често погоден од злосторничкиот куршум (се разбира, незаслужено) умира во прегратката на својот другар; - кога јунакот (со неговиот пријател - црнец) го паркира својот автомобил каде било, на пр. во преполнетиот Њујорк, секогаш има слободно место;
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Херкул станува Херк, а Мегара – Мег.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Марија, колку да се каже дека рекла, потсети: - Попладне е, не заборавајте!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И, така, тоа попладне, можеби поради молбите на Мила да не ѝ го расипуваме уште тој ден час и половина што го има слободен, или затоа што и нам нѝ се правеше нешто, не знам што, но нешто друго и поинакво од вообичаеното, сите со воодушевување прифатија кога предложив да одиме во парк.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Таа беше заангажирана дома, каде што се хранеа секој ден освен во недела кога одеа на семеен ручек кај неговите и во понеделниците кога обично ручаа самите во некој од подобрите ресторани, зашто нивната домашна помошничка тогаш имаше слободен ден.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Доаѓа до реализација на другата славна антиутопија: во прекрасниот нов свет има од сѐ доволно, секој има право на култура по свој избор, секој избор е автоматски културен, сѐ е подеднакво вредно.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Орвеловиот голем брат е на тој начин победен, но на опасноста со тоа сѐ уште не ⥊ е крај.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Демократијата овозможи сите да имаат слободен пристап до културата.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)