Всушност некои прсти ме имаа фатено за рамото и ме туркаа кон собата во која ти го беше поминала сосема сама поголемиот дел од твојата последна ноќ.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Можеби таа сила што ме поттурнуваше не беа прсти или рака туку желбата или потребата над која немав контрола.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Утредента, уште на осамнување, Бошко Манев веќе го имаше фатено патот кон Пелистер.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)