ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Мртовчето седна во центарот на кругот; отсекаде гледаа пријатели. Одеднаш запеа.

Устата му се чепотеше до ушите, откривајќи ги нималку детските челусти; и беше чудно што лешот има толку подвижна, жизнерадосна уста; клемпавите уши му се зацрвенија од приливот на претходно исцицаната крв; лиценцето го беше подигнал угоре, кон Бога; неживите очиња ги затвори и пееше внимателно, со труд, дури мртвите жили на вратот му отекоа.

Има толку многу во едно менување што кусо трае.

Затоа што таа секогаш велеше дека има толку многу да каже, ама не знае да се изрази на хартија (на компјутерите беше алергична) и не се осмелуваше да каже дека почнала да пишува!

Зошто има толку проблеми при апликациите на компјутерската логика врз природната околина, во физичкиот свет?

Компјутерските графики денес имаат толку висок степен на реалност така што јасните слики го евоцираат терминот виртуелна реалност.

Со роботите е, едноставно кажано, тешко, тие имаат многу тешкотии со осознавањето и ориентацијата во простор и Moravec футуристички најавува поголем развој на роботиката дури во идниот век; развојот временски би течел по степени, од „човекот робот”(помеѓу 2000-та и 2010-та) до „детето на духот” (mind children) што ќе се појави по 2050- та; меѓустепените роботи би морале да се навикнат да учат, да ја распознаваат сликовната околина и да мислат.

Овде даваме скратен приказ на неколку: Симулација.

Сите во Фектори го правеа тоа.

Не познавам никого на целиов свет што ги има толку како Dr. Ackerman.

Пред крајот на 66. имаше толку повици што едноставно престанав лично да одговарам на нив.

Не знам дали некое друго крајморско село има толку дебели јаворови сенки, како Ставрос.

Овде има толку магацини, дуќани и други продавници, што бројот не им се знае.

Се продаваше најмногу месо, и тоа од сите видови, на тезите имаше толку многу дивеч.

- Директоре, се чу првпат гласот на Коле, кога кај нас би имале толку дивеч! Вистинска среќа - рековме.

Таа е земја на оранжерии. Можеби ретко која друга земја има толку оранжерии како Холандија.

Во цела Бугарија има толку кампинзи колку на југ од Бургас.

Го прашавме таксистот зошто има толку полицајци а тој одмавна со рацете и рече дека кај нив секогаш е така кога се подготвуваат демонстрации.

Ако вечерва во огнот полета и некоја книга повеќе, нема да има толку голема штета како кога во огнот би била фрлена една премалку.

Пасошот што јас го добив гласеше на Агата Голдблум, музичарка.

Во пасошот има толку страници колку што холокауст центарот има спратови.

Ако младината низ сето школување би била поттикнувана да ги оспорува Десетте заповеди, светоста на верата, основите на патриотизмот, мотивите за стекнување добивка, двопартискиот систем, моногамијата, законите за родосвернување итн.... ...би имало толку многу творештво што општеството не би знаело на која страна да се сврти. okno.mk | Margina #22 [1995] 37

На Становица гората се измеша со луѓе. Колку дабје што имаше толку луѓе стоеја до нив или седеа под нив, секој со сакмата и торбата на рамо и пусатот в раце.

На лединката „Чегревите нивчиња" каде што сонцето одвај пробиваше, седеа крај ладното кладенче војводите и го разгледуваа планот на нападот.

Затоа што имаше толку малку среќа со својата диплома по литература!

Метакот, пак, немаше скршен денар во џеб и беше класичен пролетер, а одењето во затвор само би му ги кренало акциите и би станал македонски Тупак, но знаеше дека Шајчевска блефира и си ги крева сопствените акции, а основ за тужба има толку колку што Обама е миротворец.

Да, тој утрото замина, а имаше толку многу работи да се завршат.

Има толку работи што нè враќаат во стварноста. Има ли?

Кај има толку големо село на светот во коешто ќе може толку срам да потоне, да го испие земјата?

А имаше толку многу слободно сонце за да им свети.

А имаше толку простор околу нив за да можат да се шират колку сакаат.

А имаше толку многу земја околу нив низ која можеа да си ги шират корењата и да црпат животни сокови.

Има толку нешта пред тебе.

-Ова го правам за твое добро. Сигурно не сакаш да бидеш мртов.

Добро, велам, има толку многу возови, фрли се под друг воз, кај го избра токму овој?

Дури си имав и хипотеза за причините поради кои Џуди Гарланд ги привлекува геј-мажите. (Но, бидејќи Ричард Дајер веќе се имаше толку добро осврнато на неа, мислев дека нема потреба од мои натамошни шпекулации, иако сметам дека Дајер пропуштил по нешто овде-онде и дека има уште за кажување).

Напротив, стратегиското присвојување на стрејт-културата и понатаму им служи за витални цели на геј-мажите, а и на други, и овозможува важно, макар било и имплицитно, средство за општествена критика и политички отпор.

Дистанцијaта на настраните за општествениот свет (онака како што е дефиниран и натурализиран од хетеронормите) и акутно свесната свест што ја имаат за разните облици во кои животот им се пројавува на разни луѓе, неизбежно исходуваат со несведлив критички став. ‌Настраната преработка на личното и на општественото искуство излегува, со други зборови, дека е продуктивна.

Тој вид практично општествено промислување и вторично обработување што настраните го прават инстинктивно, нужно, е секако корисно за секого и му е својствено на секој уметник, на секој стилист, на секој готвач, на секој богослов, без разлика дали е геј или стрејт.

Признавајќи ја љубовта на стрејт-хипстерите кон таквите чудни културни облици и практики, а истовремено одбивајќи да ја изрази таа љубов, освен на гротескен и преувеличен начин, да не би случајно некому му паднало на ум нешто погрешно, стрејтерската хипстерска иронија им одржува и зацврстува (иако од преголемо фраерство не се расфрла со неа) дистанцирана и незасегната положба на хипстерите – односно положба на релативна општествена повластеност.418 Поентава делотворно и нагледно се нагласува во еден ред од еден ироничен напис за иронијата, со датум од 3 февруари, 2008 година, објавен на страницата на интернет наречена Работи што ги сакаат белците (Stuff White People Like), а сега објавен во една многу продавана книга со истиот наслов.

Како и да е, мислам дека треба подлабоко да проникнеме во причините поради кои отворената и експлицитна геј-тематизирана машка геј-култура што ја овозможи геј-ослободувањето и натаму има толку тешкотии да си најде машки геј-поддржувачи.

Но тоа е активност на која геј-мажите ѝ се посклони поради особеноста на нивната општествена положба.471 ‌А тоа можеби е причината поради која има толку многу геј-мажи во уметностите и во разни културни професии.

Прашувам: што има толку задоволително во оваа реплика и што е тука толку смешно – или барем сладосно – во оваа ужасна сцена, со сето физичко и емоционално насилство во неа?

Сакав да вградам сѐ во една единствена сеопфатна теорија.

Ја напишал „кландер“ (Кристијан Ландер), основачот на страницата, а во неа се изнесува извесен хипстерски поглед на белците хипстери.

Попрво, како што видовме, тие претставуваат и признание за тешката положба на машкото геј-живеење и решителен одговор на неа, вклучително и категорично отфрлање на главнотековните општествени вредности што ги унижуваат и ги обезвреднуваат геј-мажите.

Токму затоа што толку често ми кажувале колку сум никаков во бидувањето геј и колку требало да учам „како да бидам геј“, зборчињава ми имаат толку занимлива сила.

Сакав да ја објаснам целата геј-култура.

Добро би било да се знае дали општеството е виновно за фактот дека толку многу геј-мажи бараат негеј-алтернативи за живописната, амбициозна, уметнички остварена, разновидна, многу енергична и бескомпромисно „аут“ геј-култура што им е сега на располагање... исто како што понекогаш и понатаму им е тешко да ги посакуваат геј-мажите како геј-мажи, а не како факсимили на стрејт-мажите или како божемни отелотворенија на стрејт-мажественоста.

Работата е во тоа што хомосексуалноста, покрај тоа што претставува напуштање на природата, односно отпор кон она што важи за природно, покажува и доследна склоност кон културата.

Најпосле, меѓутоа, сфатив дека дури и да можам да изнесам сѐ, да си ги објаснам и да си ги оправдам методите, да ги предвидам и претпазливо да се осврнам на сите можни приговори против мојов проект, да ја разгледам и критикувам работата на моите претходници и да изградам единствена, кохерентна, кумулативна расправа, никој не би истрпил еден таков сложен, волуменозен потфат и не би сакал докрај да го прочита грамадниот том што би произлегол од тоа.

Најречовита и најсамосвесна забелешка, би рекол, му е следнава: „Но, причината поради која белците ја сакаат иронијата е што таа им овозможува да се си се позабавуваат и да им биде подобро во сопствената кожа“.419 Таквата иронија им овозможува на успешните шизички стрејт-белци, вклучително и на Ландер, да се справат со срамот поради тоа што се повластени и белци дистанцирајќи се од културата во која веќе спаѓаат, тешејќи се со можноста дека не се докрај вмешани во неа, ставајќи се над неа и надвор од неа благодарение на тоа што имаат критички поглед, како и преку идентификување со маргинализираните луѓе, што им овозможува и понатаму да си учествуваат во неа со почиста совест.

Истрајноста и популарноста на традиционалните машки геј-културни практики повеќе од четириесет години по Стоунвол можеби навистина се одраз на продолжувањето на неповолните политички околности, на натамошните искуства на антигеј-угнетувањето, исклучувањето, општествената доминација и стигма – но не во смисла на тоа дека се просто патолошки последици од општественото непријателство.

Таа, всушност, е суштинска за уметностите – за книжевноста, за креативната и критичка мисла, за културното создавање воопшто.

Ландер, кој е Канаѓанец и кој се опишува себеси како „недокториран докторанд“ што живее во Лос Ангелес, има да каже разни занимливи и забавни работи за прашањето зошто таквите луѓе ги привлекува иронијата, зошто иронијата има толку значајно место меѓу работите што ги сакаат белците.

Малечката разбушавена гејша со свеќа во проѕирната рака мрмори, претпоставувам: „кој би помислил, ај, дека во тој старец, ај има толку крв, ај“.

Неколку дена порано знаевме дека ќе дојдат за што не имаше известено повисоката команда, но не знаевме дека ќе има толку мали.

Подоцна велеа дека не можеле да се изначудат што има толку многу тазе леб.

„Кои нешта?“ „За мајка, за мене и Марта, за децата, за Мина. За нашите сестри. За градот. За сѐ...

Има толку нешта кои сакам да ти ги кажам, ама не знам дали сакаш да ги слушнеш, и не знам дали има зошто да ти ги кажувам…“

„Да,“ продолжи тој. „Има толку нешта кои сакам да ти ги кажам, ама не знам дали сакаш да ги слушнеш, и не знам дали има зошто да ти ги кажувам…“

Зборуваше загледан во земјата. Потоа ме погледна в очи.

Го оставив светнатиот нож, позедов друг од кутијата, па минував по неговото сечило со крпчето.

И Отла гледа во лицата на децата, гледа во грчот на нивните лица, гледа како тие лица позеленуваат, гледа како устите им се разјапуваат барајќи воздух, гледа како паѓаат на подот, паѓаат едни преку други, ја чувствува и сопствената слабост, сопственото гушење, но се проколнува што има толку издржливо тело, што ќе умре последна гледајќи ја нивната смрт, и таа конечно паѓа, паѓа врз детските тела, ги гледа како им се превртуваат очите, како од устите им потекува крв, а потоа чувствува како и нејзе нешто ѝ се раскинува во градите, ги превртува очите, издивнува.

Онолку болка колку што имаат децата кои некој близок тукушто ги напуштил.

Тогаш Рајнер за првпат ми проговори: “А мене моите родители ме сакаат,” рече, а имаше толку болка во неговиот глас.

Мајка седна до мене. Ја зеде свеќата од свеќникот што стоеше на средината од масата, и почна да ја префрлува меѓу прстите, како некој кој нема што да каже, или има толку многу за кажување што не знае од каде да почне.

Цело попладне не излегов од бараката.

Сите се викаа „Срби”, но во нив имаше толку Срби, колку што во војската на цар Симеона имаше Бугари-Монголи; па ми се чини дека ги имаше и помалку.

Во време кога има толку многу за читање, го губиме нашиот вообичаен поглед развивајќи нова вештина - можеме да ја одмериме содржината на напишан текст според начинот на кој го чувствуваме кога го допираме, според неговата тежина или изглед. (...) Можеби се враќаме назад кон старите системи на комуникација.

Ако сакаш да знаеш, во сево ова има толку многу конвенционалност, што сега веќе може да возбуди само некој оперски херој како што си ти.

Ако е за тоа, тој има толку сила за тебе да те загуби и би дошол сам.

Деденце, деденце, ме слушате ли?“

На крајот, трет градоначалник имаше толку мал раст, што не можеше да ги збере големите закони и од напор си умре.

„Драги Клиневич, јас сосем сум согласен со вас и залудно вие... се впуштавте во такви подробности“, рече Тарасевич и продолжи, „Во животот има толку страдања, толку маки и толку малку одмазда... јас посакав накрај да се смирам и колку што гледам, се надевам одовде сé да извлечам...“

Во друга околија, исто толку висок градоначалник страдаше од невообичаено голема кила.

Според изгледот на Иван Никифорович е мошне тешко да се забележи, задоволен ли е тој или се лути; макар и да се израдува на нешто, нема да покаже.

Како и да е, сите обиди да се определи, да се мери и да се моделира сложеноста не се однесуваат на основното прашање: Зошто во светот има толку многу сложености?

Иван Иванович има малку страшлив карактер, Иван Никифорович, напротив, има толку широки шалвари, што да се надујат тие, во нив би се сместил целиот негов двор со амбарот и со сите згради.

Малку јазици имаат толку алтернативи за „куќа“ како англискиот - “residence”; “abode” “dwelling”; “domicie”; “cottage” (резиденција, престојувалиште, колиба, стан, место,) и мошне корисни метоними како: „огниште“, „покрив“, „скривалиште“, „засолниште“, но ниту еден од нив ја нема силата да нѐ допре на тој начин како „дом“.

Оној младич имаше толку остри зборови, со нешто толку волшебно во нив, што само по неколку вечери можеше да го раскопа пред Змејковите очи сиот мраз, во кој беше стегнат тој живот околу него, а за кој Змејко ниеднаш не бил во состојба ни да помисли дека можел да биде и така соголен, разглобен и покажан.

И така беше го поминал целиот бел свет, оној старец, оној бригадирот Језекил, сиот бел свет, кон кого имал толку малечки барања онаа првата утрина, кога заминувал првопратено; со една тајфа тој отиде дури и во Канада, но ни онаа, другата страна отаде Океанот не сакала ни да чуе да биде малку подарежлива спрема него, и сега веќе не постоеше нидно место на светот, кое што не беше запознато со тој заговор: на она ситно човече од мајсторските тајфи да не му даде ништо повеќе само толку колку што му беше најнеопходно, не водејќи сметка за неговите крвави соништа барем еднаш да може малку подолго да здивне, барем еднаш малку да подзаборави на својата тешка копанка.

Но, сепак, тој ниеднаш не помисли дека ја има толку малку.

Беа добри, средни компири од едно добро семе, бинте, што успеваше одлично во планинската земја, бели и трошни кога ќе се испечат, но го зачуди тоа што ги имаше толку малку.

Имаше толку многу дрангулии, а ниедна не беше вишок.

Оние, кои на одење имаа толку голема надеж, ја оставија сама.

Зар тој што имаше толку исушени откоси зад себе, за кого кружеа гласини дека е женски срцекршач, вечерва уште на втората средба прифаќа да биде понизен слуга и роб.

- Види го ти него. Од каде мојот татко има толку агрономски знаења? - се зачуди Ѓорѓе.

Чудно. - мислеше. - Имам толку изострен поглед и ги забележувам малите нешта, но не сум го забележала ова.

Имаше толку сила само да стигне до фиоката во која токму за вакви прилики чуваше парче чоколадо.

Снеже беше малку поприбрана, имаше толку сила само да воздивне.

Некои велат дека затоа толку се сакало, оти тешко се доаѓало до рожба; јас не би се согласила, зашто имам толку искуство и знам дека и не мора да биде вака страшно.

Од него, од Блажета Станкоски, врз кого после падна тежок презир, во Потковицата го завикаа Србуле, Стево Србино го посини Алекса и го испрати кај своите во Србија, во Белград, за да изучи.

Зашто сега, кога има толку многу средства за уништување на маларичните комарци и на сите други инсекти, нема да ги коси маларијата, а со враќањето на водите, ќе им се врати и едно цело мало богатство - стопанство во кое тие ништо не вложуваа а имаа голема полза од ловот и риболовот.

Мртвиците, вировите, и блатата беа богати со риби - сом, крап, клен, мрена, штука, бојник, јагула, - а врбаците, шамачиштата и ливадите со барски птици.

Човекот што зеде да му одговори, помлад од него, имаше толку тврд поглед, и, воопшто целиот изгледаше толку решителен, што тој, Дамче, изгуби волја да му возрази, макар само со еден збор.

Меѓу сите нив навиден и најпрокопсан беше Стево Србино, но тој ја имаше таа несреќа, иако домаќинката му беше здрава и лична да не може да биде повеќе, да нема деца, а Блаже Станкоски, кого Србите, поради големите мустаќи, го завикаа Брко, ги имаше толку многу, што не знаеше што да прави со нив.

Татко му доаѓаше од долга лоза на сиромашни селани, кои во неколку генерации наназад имаа толку колку што им треба. Ни зрно повеќе, ни помалку.

Или за Хухуј, за Кецалтенанго. (Се вратив на претходните страници за да ги најдам имињава.) Не чинат, би било исто да кажам Трес Аројос, Кобе, Флорида.

Мисла која се враќа како што се враќа Будимпешта, каде што сигурно има толку мостови и толку снег што се цеди.

Жалеше што е осамена, што на светот има толку малку луѓе.

Веднаш посакувам да ја гризнам, а таа има толку мека меснатост, и сочна.

Дали воопшто некој има толку голема душа за да ме разбере?

Импровизираното не може да биде добро реализирано. Овде, во оваа моја земја, има толку многу аматеризам, што тешко може да се дојде до добар квалитет.

Кога некаде има толку висок квалитет во целоста на смислата, просто се прашувам што ќе стане од тоа суштество.

Потоа, секогаш кога ќе си спомнев точно на овие денови, сфатив, има толку многу нешта што брзо не се разбираат, не се даваат со голо око, толку прекрасни нешта скриени се таат во предметите околу нас, чекаат на нас, а ние слепо газиме на нив, ги ништиме тие мали, незаблежливи и неповторливи нешта, бездушно ги сакатиме.

Кога веќе решив да ви раскажувам за Исак, Кејтеновиот син, би имал толку убави, нежни и незаборавни спомени, толку чисти и светли мигови кои не верувам дека некогаш можеда се заборават.

Најпосле, имаше толку часови кога тоа беше толку сеедно, проклет да бидам, толку сеедно.

Имаше толку многу длабочина во него, а сепак беше провидно, речиси како воздух.

„Овде има толку многу огледала, човек не може да избега од самиот себе,“ ѝ велев.

Се чувствував заробен од себе и во себе.

Кога јас и ти во првите години од бракот си зборувавме за многу работи, кога имавме толку многу планови за иднината, еднаш разнежнето ми се довери: "Би сакал староста да ја поминам во некое мирно, приморско место". 30.

Не сакам мојот син да има толку нерадосно, невесело детство.

А кој има толку имот и толку села наоколу да работат 10 од сто за него, сигурно и ќесето не ќе биде без петшестотини жолти.

12. Да пукнам одамна не сум имала толку долг отпочин И ќе заборавев на сонцето што изгрева на исток А и тоа галиба имаше нешто со Македонците И сонцето било ѕвезда велеле Македонците Бре бре како никој да не знаел што било сонцето А за ѕвездите допрва ќе се разјаснува Дали Македонците мислеле повеќе на ѕвездата од Вергина Или на ѕвездите од европскиот бајрак

А, и кутриот Јагулче Дримски, имаше толку ум в глава да разбере дека го поставуваат на оваа функција не ум да дели, туку сила.

Но, и тој имаше толку ум в глава да насети оти сталинското не беше како во првите денови по војната. Сега луѓето се делеа, се поларизираа.

Го имаше толку многу што до крајот на следниот 90 okno.mk ден, кога Дејв се врати од работа и го повика док­торот, панталоните кои ги носеше на работа му беа накиснати и залепени за ногата.

„Па што има толку лошо во тоа да има малку музика?“ „Нема музика. Не ме разбираш. Нема музика.“

Со насмевка на лицето ја прегрна својата баба, што има толку добро срце и што собира стара хартија за тоа сиромашно девојче.

Имавме и имаме толку збогувања, што зборовите ни се пзлитија во устата.

Пропаднаа палатите, ја заборавивме лошата вештерка, престанавме да водиме грижа за маѓепсаната принцеза која имаше толку ликови колку и градители на песочни палати.

А на Пандо во тој миг му се стори дека почна да се расплетува и расткајува заедно плетената и ткаена горчлива и чемерна судбина, сега небаре потсечена со срп.

А: Ѕвонењето престана, зар не? Да, да, ви верувам дека има безброј начини да сокриеш некаква порака во некое музичко дело, како впрочем и во песните на пример.

Па и јас, зборувам сешто - има толку многу начини нешто да се сокрие во музиката.

Хичкок: „Потполно се согласувам со тоа. Денес, во сè поголем број филмови има толку малку филмско, а сè почесто она што јас го нарекувам „Фотографија на луѓе што збору­ваат”.

Се разбира, уште истиот ден го закршивме со најголемата игла, онаа што имаше толку големо уво што и нана ти можеше да провре конец низ него беза да стави очила.

Еве јас, да одев против власта, зарем ќе го имав овој имот што го имам, зарем ќе имав толку стада и сѐ бели, а?

Во нив има толку многу милосливост и добрина!

„Илинко, мори“, ѝ велам, „сета нежност на прасињата ја поарчи. За нас ништо не остави“.

Пријателу, сега уште поблизок отколку пред година (зарем веќе има толку) кога замина.

Седнавме во едно сепаре од страна и набрзо станавме вистинско live show.

Но, летото 63-та сѐ уште немаше суперѕвезди, всушност, штотуку ја набавив својата 16 мм. камера, мојот Болекс.

Накратко, имаме толку многу различни феномени нафрлени под овој збор, што неговата употреба може единствено да води во конфузија.

Кога ќе кажевме дека сме од Њујорк, се ѕвереа уште повеќе бидејќи сакаа, како што рекоа, да нѐ снимат што подобро.

(...) Никако не можев да сфатам дали толку многу работи во шеесетите се случија затоа што многу малку се спиеше, или малку се спиеше затоа што имаше толку многу работи да се направат. Веројатно беше и едното и другото. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 163

Не знам што имаше толку интересно на нас, но беше очигледно дека луѓето се вртат за да ги видат “тие фрикови”.

Од 65. до 67. спиев само два или три часа на ден, но сретнував луѓе кои воопшто не спиеја и кои говореа работи како: „Еве веќе девети ден! Баш е супер!“

А имавме толку слободно време!“

„Овој дефект ни дојде како нарачан. Имаме толку многу да си разговараме.“

Елен Лејбовиц Ce 19 juin 2001 Monsieur, Il me serait реut-trе difficile maintenant de retrouver ce passage, car je ne sais plus dans lequel de vos trois livres il se trouve. Il ѕаgit dun рiѕоdе de votre enfance о vous demandez votre mrе ce quеѕt lmе. Elle tente alors de vous expliquer ce dont aucune parole ne peut vraiment rendre compte, tandis que votre рrе соutе sans intеrvеnir Арrѕ avoir lu les deux textes que vous mаvеz еnvоуѕ, cet рiѕоdе mеѕt revenu en mmоirе comme ѕil mарраrаiѕѕаit soudain que lоriginе de votre besoin dсrirе, tаit реut-trе rechercher l. Tous vos rсitѕ ne seraient alors quunе tentative de trouver des rроnѕеѕ cette question роѕе votre mrе: quеѕt-се que lmе? Et mmе si vous ne sauriez pas non plus trѕ bien comment la dfinir, vous assurez de toutes les mаnirеѕ possibles quеllе existe. Les livres de votre рrе, les сlѕ et le miroir de votre mrе ont en quelque sorte rеu une mе vivante du fait de la valeur que ces livres, ces сlѕ et ce miroir rерrѕеntаiеnt pour eux. Puis, avec le temps ces objets que vous роѕѕdеz реut-trе encore, semblent trе devenus pour vous les dроѕitаirеѕ de lmе de vos parents, au point que сеѕt en eux quil vous arrive de la chercher. Et tel que vous le dсrivеz mmе le lac que votre frrе rерrѕеntе sur un mur de votre nouvelle demeure semble trе une tentative de faire vivre lmе de ce lac dans une nouvelle patrie; et en mmе temps, par la suggestion et les commentaires quilѕ font, on sent que tous ceux qui assistent llаbоrаtiоn de cette fresque veulent voir rерrѕеntеr dans ce lac une partie de leur mе. Ainsi, реut-trе, lеffrоi qui vous a saisi devant le Muѕе de lаthiѕmе avait-il moins pour cause le fait que cette doctrine nie comme son nom lindiquе lехiѕtеnсе de Dieu (арrѕ tout, mmе parmi les croyants, qui peut vraiment dire ce quil entend par existence de Dieu?) que sa vоlоnt de nier lехiѕtеnсе de lmе. Or, cette existence de lmе, il serait mmе insuffisant de dire que vous avez besoin dу croire, car ce que vous exprimez dans vos textes est plus quunе croyance, сеѕt une certitude nе dunе ехрriеnсе, tellement vous est familier ce dialogue avec un principe spirituel qui survit lаbаndоn fоrс dunе patrie ainsi qu la ѕраrаtiоn dаvес les trеѕ et les objets autour desquels ѕеѕt construite votre vie. Voila les bries de реnѕе qui me sont раѕѕеѕ par la ttе et que јаi tellement de diffiсultѕ exprimer. En effet, il nеѕt pas dans mes habitudes de formuler clairement dans un discours construit une suite dimрrеѕѕiоnѕ fugitives comme celles qui me viennent la lecture de vos livres. Hlnе Lejbowicz 22 јуни 2001 г.

На моменти, помислувам дека лошото функционирање во доменот на земјоделието (ситуацијата е уште повеќе влошена последниве три месеци) е на извесен начин идентично со положбата во културата.

Простете што не влегувам во подробности за што би имало толку многу работи да се кажат!

Еве ова се трошките од мислите кои ми минаа низ глава и за кои имав толку многу тешкотии за да ги изразам.

Покрај пасажите за потрагата по душата, фиксирана во татковите книги, во мајкиното огледало и врската клучеви на некогаш напуштените куќи, кои можеа да ги отвораат само сонуваните брави, мислам дека само во долговечната заеднички истрадана тишина можеше да се насети постоењето на душата.

Што има толку интересно во тие манастирски книги? Ќе побудалиш од читање.

Маркос беше практичар. Воени знаења имаше толку колку што добил во подофицерската школа што ја заврши во триесеттите години.

- Што да снема? - праша Аргир. - Козите, глупчо.. - Козите ли? Зар има толку будалаци људје шо се против козите? Има ли, а?

Ако ние би имале толку разбирање од нештата и текнување за нештата, мислиш ќе прaвевме така, како што ни велеа и велат?

Храна? Храна, пријателе, имаме толку колку што ни даваат селаните... нашите селани...

И се чуди: како ли, кога има толку многу страв, толку многy крв, толку убиени и ранети, толку многу плач и лелек, може ла се пее?

Постоеше една група во Охајо, која никогаш не се состануваше и никогаш не разговараа меѓусебно; живееја помалку или повеќе молчејќи, затоа што чувствуваа дека има толку многу работи да се направат и дека говорењето би било само губење време.

Ретко некој хотел во историјата на една земја имал толку нагласено, дури и мистериозно значење за државата.

И шатки и канадски гуски и нуркачи, сите ги растегаат своите слогови долж попладнето, обесувајќи ги покрај нејзиното лице како новогодишни декорации.

Инаку не би ги имало толку многу.

Бебето се вика Недела или Понекогаш и таа чувствува колку е тешко и како едноставно би можело да ⥊ падне од рацете.

Луѓето ќе копаат по тоа, уживајќи, во следните триесеттина години. ТЛ: Како Gravity's Rainbow. ВГ: Да. Тоа ми е една од најомилените книги.

Тој е навистина заебан. Кога излезе прв пат и кога се објавија рецензиите, тој ми рече, „Има толку многу потресни делови, луѓето се плашат да ги задржат главите на нив.“

„Не сакам да стекнеш погрешен впечаток“, рече со засипнат и сиров глас, „само поради тоа што сум внимателна и скромна и што има толку гнасотија на светот, но и јас имам своја страсна страна.

Да, ја имам. И те сакам. Барем така мислам.“

Си го сретнал ли некогаш Пинчон? ТЛ: Оффффф...

Моралните убедувања, односно убедувањата што ги вреднуваат постапките во однос на тоа што е, во нивните мотиви и последици, добро, а што лошо, се обично посилни од убедувањата од друг вид и во судирот со нив преовладуваат, а воедно се подложни и на воопшување. Што е опасно.

„Да“, реков допирајќи ја, сосема заборавајќи го пакетот.

Убедувањето дека мораме во одредени ситуации да постапиме на одреден начин и никако поинаку, содржи во себе и барање другиот во еднакви околности да постапи исто како и ние, како и морална осуда на сите оние кои не постапуваат така.

А таму има толку многу птици, неверојатно црвени дебели врапци, златки жолти како кредата во четврто одделение кога доби петка и учителката ⥊ дозволи да го напише на табла списокот на правописни правила за цела седмица.

И кога сите луѓе би се плашеле, кога би се двоумеле, денес не би имале олкави градови кои, се разбира почнале да се градат од првата тула, почнале да растат од првата куќа; не би имале толку долги патишта, пруги кои почнале со првиот метар за да се издолжат потоа во километри и кидометри.

Како што ја здогледа колата, така се фати себеси изненаден - таа да има толку скапа кола!

Страста ме имаше толку заслепено што не можев да видам дека таа со мене намерно си поигрува...“

Зар може да има толку многу неправда и неа да ја провира низ твоето минато? Не, златна на тетка, никако!

А неоти имав толку газ, ама ете, се најде колку да ме усрами.

— Ама, што ви стана, вели Апостол Макаровски, што има толку за смеење? — Мачките, велам јас.

Дали имаме толку браќа, вели, и толку љубов за сите?

Колежите на Ерменците имале толку силен одглас во Европа, особено во земјите со демократски традиции, какви што биле Англија и Франција, што кога станале Солунските атентати и Илинденското востание, значи по 7 години, за нив се пишувало и зборувало како да биле сосем скоро.

А имаше толку простор околу нив за да можат да се шират колку сакаат.

А имаше толку многу слободно сонце за да им свети.

Имаше толку многу земја за да ги храни.

А имаше толку многу земја околу нив низ која можеа да си ги шират корењата и да црпат животни сокови.

Имаше толку многу ѕвезди на небото, и уште исто толку се огледуваа во огромната вода, што ми се чинеше дека сме во вселената и дека патуваме со вселенски брод.

И се чуди од каде такви излеговме, таков чурук, вели, да не може човек да поверува дека воспитувањето има толку мала улога во развитокот на децата.

Летавме многу ниско над брановите, и одвреме-навреме страхував некој од нив да не нѐ стигне со својот висок, пенлив гребен и да нѐ повлече кон длабочините.

Ми доаѓа на таквите да им речам, што сте зинале бре, што има толку интересно да се гледа на мене?

Ама не велам, оти тоа би звучело многу невоспитано, па си молчам и одвај чекам да ме остават на мира, да си влезам во мојата соба и да застанам пред големото огледало што ми е крај креветот.

Така вели таа, а ние двајцата никако да сфатиме што има лошо во тоа да си кич дете и што нејзе толку многу и пречат нештата што нам ни прават задоволство.