има (гл.) - и (сврз.)

Начинот на исплатата на паричното побарување на тужителката беа извршени доброволно – по пат на спогодба, а спогодбата имаше и нотарска заверка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
3 Б. Н. сега, а и за време на споровите, е член на една синдикална организација и на едно здружение на бранители, но воопшто не е задоволен од поддршката која ја има и планира да се откаже од членството во синдикатот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во „златните времиња“ на оваа фабрика се отворија погони во Штип, Тетово, Шид (Србија) и Горни Вакуф (БиХ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Трошоците за постапката, во износ од 2.500 МКД за судска 156 такса, паднаа на терет на тужениот, а за возврат – како што веќе споменавме – Вујошевиќ се откажа од каматата, којашто законски ѝ следуваше, а го повлече и барањето за исплата по основ на минат труд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во тоа време фабриката имаше и солидна менза и доста добра работна кондиција.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Така, на пример покрај разни бенефиции, постојат и ограничувања на правото на синдикално организирање, или на правото на штрајк – согласно обата носечки закони од оваа област: новиот 127 актуелен Закон за внатрешни работи (2009)2 како и Законот за полиција (2006).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Стража има и на почетоците од дрвениот мост.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По војната градот имаше и конзулати кои по свои канали ја ширеа вистината за времето на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Козата остана на страната на сиромасите, зависните, запоставените, спротивставените... – Така значи дошло на Балканот до изреката „Да му цркне козата на комшијата!” – извика задоволно Чанга. – Но, имало и полошо! – рече татко.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Овие два дена“, продолжи Владе, „откога ги прочитав спомените, проверував во документацијата што ја имам и пред сѐ во хрониките за семејството Кочово“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Милан и Пандил од Монастир тераа кожи, а Стојмен Доковски од Меглен, тргуваше со памук и со тутун. Имаше и други.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имаа и еден игумен, Михаил, во Слапченскиот манастир.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но не е важно дали јас имам и ќе имам доволно вода (иако знам колку е тоа тешко по однос на твоето доаѓање овде), посилен од тоа во овој момент е поривот во мене да преземам нешто што ќе биде важно за Маказар и за овие луѓе.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Најпосле, секогаш и секаде, при големите зафати, при градбите, имало и кавги и интриги, дури и големи казни и катастрофи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имаше и други сточари и трговци - Науме Поцо, Серафим Кочов, Дудо Стефан од Маказар, Борис Цибале, Куно Пило и брат му Анѓелко од Сопотово, Иван Попчин од Далјани, Реџо Зега, Мулаим Пашко, Албанци од Кажен, Суљо Муча од Рободанци.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Луѓето се жалат и кога имаат и кога немаат право.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Најголемиот дел од Германиците по вероисповед се евангелисти, а помалку има римокатолици, па затоа овде има и многу евангелистички цркви.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Меѓутоа, Париз не се откажува од тоа да има и свое најмодерно и најбрзо метро.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше преполна со луѓе а имаше и такви, на кои им се отстапуваа книги за користење во специјалните читални.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но од друга страна, имаше и оправдание за мојата нерешителност: воспитачот, професорот по филозофија, до која уште не бев стигнал, одеше важно, со крената руменолика глава, и јас - на кого тој досега одвај да погледнал - требаше одеднаш да му пристапам, да трчкам да го привтасам во ходникот, да го пречекувам како случајно на скали или, о боже мој!, да му одам нарочно за тоа в канцеларија.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мојата намера беше поразумна, само сакав да го снимам првиот филм за психоанализата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Значи, одлучив да го овековечам моето слабеење и истовремено да имам и улогичка позирајќи за фотографиите „пред” и „после” курата на слабеење.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Имаше и за чоколада“, реков. „Имаше и торта“, рече Ташко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Аванти пополо, сите кон балконот под кој Јулија е оставена на милост и немилост на туристите, некои нежно да и ги галат, а некои баш и да и ги драпаат бронзените гради.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Има и такви кои сакаат да цицнат од левата брадавица, ама срам им е пред толку свет да глумат бебиња.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Зад сека грмушка се крие идеалот за збогатување набрзина, зад сека грмушка на оние кои се стискаат да не се измочат в гаќи силници им ги превртуваат џеповите и кога нема да најдат ни петпаре од бес ги плескаат по газовите, ги влечат за уши, им бркаат во очите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Знаеше Тој дека има и птици - еретици, кои откако ќе долетаа во родниот крај слетуваа право во пазувите на девојките.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Има и други во ковчезите, ако не ж'ти — бели, сребро, алишча, токо работата е друга.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој знаеше дека постои тајна организација, но знаеше дека има и друга сорта арамии за пари, та ја поостри будноста да ја запази имовината на своите чорбаџии од Рим и Париз.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
музиката ти се топи в уво од малку стравче и потем жежее, жеже како тазе чајче додека не ги прежеже здодевните несреќници кои ѓоа пресметуваат колку вистински солзи има во езерцата на градината мохри колку се оддалечува од себе човек кога ќе почне да се враќа во изгубеното детство. општо е познато дека во секое детство има многу неиспилени јајца и има стари зданија престорени во вкочанета историја во детството има и товари јаболка нагризени од боговите под што се подразбираат и некои волнести батки од најблиското соседство а последно што се гледа на хоризонтот на детството е накривената капа на сѐ што било и сѐ што ќе биде.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Единствено чистачот на чевли на Plaza de Armas знае дека секој тажен ден е бескрајно долг и не се занесува со сјајот на новата епоха отшто во секоја епоха имало и ќе има чистачи на чевли и бескрајно долги денови на тага и на недоветен занес.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Домаќинките принесуваат секоја што има и колку има: посни сармички, бело гравче, ситни колачиња.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ете, малиот Македонец во својата микро-библиотека го има и овој контроверзен тип, пеки.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Не само што една жена има 2 мушкарци туку има и жени шо имаат по 4-5 мушкарци, а овие абер немаат за тоа.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Имаше и неартикулирани бандити од планина кои до вчера стискаа на чкрапалото од калашњиков, а сега стискаа на копчето за гласање.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тароти, гравови, лаптопи, а богами има и такви на кои не им требаат никакви реквизити туку само што ќе ви го чујат гласот ви прогнозираат 30 години унапред шо ќе ви се деси.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Имаше и француски, англиски, венецијански семејства кои влегуваа во семожни брачни и финансиски врски.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кога влезе, тој се најде пред големата табла со клучеви за да го земе клучот од својата работна просторија која, во продолжение, имаше и мала библиотека, поврзана со депоата, каде што се чуваа сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Можеби имаше и некое ново јагне, но реши тоа да го установи напладне, кога ќе го пушти добитокот да пие вода.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
До читалната имаше пушална, но Грдан ниту имаше цигари ниту пак пушеше; во библиотеката имаше и бифе, но тоа беше за оние што имаа барем ситни ако не крупни пари - од чадот на цигарите очите му се мрежеа, а од миризбите на бифето носниците му се ширеа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А лимон? Лимонот го убива кромидот. - Имам и половинка од лимон.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мора да има и такви кај нас. Со твојата интелигенција.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Истото доживување го имал и Олдос Хаксли за време на својот познат експеримент со мескалинот, додека набљудувал една столица во собата: „поминав неколку минути - или неколку векови - не само лизгајќи со погледот по тие бамбусови ногарки, туку бев и дел од неа - или подобро, бев во неа, или, да бидам уште попрецизен, бев небитие во тоа битие, кое беше столица.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Имаше и полни чинии со бадемов кафен ориз - пилав (еден од специјалитетите на Кети), мелено месо и ориз завиткани во листови од зелка, пржени домашни колбаси, многу зачинети, чорба, длабоки чинии со мешана зелена салата, потпечени пиперки со маслиново масло и разни други зачини, вклучувајќи ја и неизбежната туршија од пиперки, жолти и со форма на рокчиња, за кои Даниел ја предупреди Рози, ”Немој да си гризнала од оние. Ќе ти ја изгорат устата”.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Дедо Спасе има и едно малечко палаво внуче. Тоа се вика Васко и многу ги сака дедовите приказни.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но најнепријатно беше сепак сознанието дека не само шпиончето туку и мене ме измачува слично сомнение, а тоа значи дека во горчливите прекори на оној пакосен глас има и премногу мои зборови!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таша и лично ја познавав но недоволно. Јас дури сега дознав дека таа имала и син.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако знаев дека во нејзиниот дом можеле да свратат сите што биле прогонувани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ОГНЕНА ГУЛЕВА
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Особено гласно чрчори еден дебелко, кој освен што игра паша, како да има и пеачки претензии.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Милиот, чудникав Лев. Имаше и чудно хоби – палеонтологија.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Имаше и писма. Беа пишувани на грчки јазик.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ќарот беше поголем од пензијата што ја имав и деновите поминати со дамите, сопственички на разгалените четвороножни пријатели ми беа исполнети со задоволства и радости поради што останав стар беќар...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А кога некој владее, тој и угнетува, за да се одржи како владетел.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Затоа што само кога има рамноправност може да има и правда.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Има биртии со убава мастика, се сеќаваш оти само тоа пиев, имам и другари песнопојци, шегаџии, зулумџии.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но затоа Светосавското друштво за таа половина година направи доста шум: во неа, освен науките, имаше и воена гимнастика и маршеви на учениците со музика по Белград и неговата околина и патување во летото по Србија, каде што се произнесуваа громки здравици.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако се однесуваме со презир кон народниот наш јазик, ние само им враќаме со неблагодарност на нашите родители за сето нивно духовно гледање и воспитание. – Ние имаме и право, освен долгот, да го браниме нашиот јазик и тоа право ни е свето.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таков став имаа и германските и австриските социјалисти во тоа време – главно поради истите причини.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нема сомнение дека, и покрај сите заслуги и значењето што го има во македонската историја, оваа организација имаше и свои слабости, за кои не од денешно, туку од тогашно гледиште, прв и најаргументирано проговори токму К.П. Мисирков.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но нека не се заборава дека има и друго, и притоа многу други гледишта на македонското прашање, како: српското, грчкото, влашкото, руското, словенското, австриското и на другите западноевропски држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа воспита цело поколение Македонци што имаа, имаат и ќе имаат најрешавачко значење во новата историја на Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
До тогаш ние знаевме дека има и дека имало каурски, рајатски и христијански земји и држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Има и ќе се најдат мнозина интелигентни Македонци што се готови да си го дадат животот за интересите на својата татковина и својот народ, коишто ќе се запрашаат: што е поважно за нас Македонците – општобугарските, општосрпските, општогрчките или македонските интереси?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Партиецот му одговара: „Зарем имате и премиери во театарот?“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Инаку, Клемперер, филолог и професор по француска книжевност кој за време Хитлерова Германија преживеал само поради ариевската припадност на неговата жена, бил унижуван, ставан во изолација, имал и забрана да се бави со професорска пракса, но сепак, успеал да ги сочува своите филозофски записи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сакаш ли да повикам некој твој врсник? Имаме и такви, старче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Слушај - новата куќа што ќе ја ѕидам дниве ќе има и горни одаи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не знам точно. Премлад ли сум да ги разбирам вашите закони?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кога ќе се збрчкаш, и свекор ти ќе бега од тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ФЕЗЛИЕВ: Има. За жал - има. Живата цел има очи, има душа, има глас, живата цел се приближува, а понекогаш во раката има и револвер...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тие би можеле да имаат и смелост и дрскост да ни се истоварат овде, да расчистат со нас и... од атентатот да не остане ни помен.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Подот е послан со килим, а покрај огништето има и кожа.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ајде брзо кажувај што се задоцнавте! Душава ми искочи, не е шега... А има и зошто!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Здравје да ми имаш и вековита да ми си, ќерко! (Се поднаместува со седењето).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ти ќе ми дадеш двесте наполеони, а јас ќе ти ја отстапам тебе целата стока, парите суви што ги има и девојчето.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во една од бројните примедби за проблемот на сексуалниот живот се зборува за „verga“ (membrum virile); меѓу другото Леонардо пишува дека тој уд, додуша, е врзан за човечката волја, но често има и сопствена и може да води сопствен живот без оглед на тоа дали човек е буден или спие. 236 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Едно од основните учења на Леонардо, чии што еротски живот бил крајно сложен, гласи: човекот поседува „desiderio“, страст, целиот човек е апарат на страста, наполно сексуално животно кое веќе не може да се ограничува.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Има и кутија со многу мали предмети - има една џива што се тетерави по цилиндарот додека тој се врти, потоа зад нив има едни ротирачки маскирани вртлози со лице на инсекти што ви се плазат, потоа ги има оние мали спирали и пламенчиња, и некои други нешта што се случуваат.”
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Продолжи првин со одење, во кое имаше и демнеење на мигот, во кој таа и би се вратила, а кога човекот немаше со што да фрли, таа зеде пак да се шиба огромна и блиска, каква што беше, за да можеш да ги здогледаш и црните српови од ноктите на нејзините шепи, за да можеше да го видиш секое превиткување на тупата болка во нејзините скокови, за да можеш да ги видиш и нејзините крвави непца, за сето време испуштајќи некакво подмолно завивање, полно со една ужасна, здржана, придушена бол, а Змејко, кој уште на првиот нејзин чекор знаеше дека ќе мора да отстапи, сега, кога она завивање нараснуваше во некакво ужасно стенкање кај она ѕвере, готово да расчешне сѐ, што ќе му се најде на патот, го сети дивиот ветер како го подига угоре и како го урива во провалијата под неговите петици и расплакан и сосема совладан тој отстапи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа волкот просто ја имаше во својата уста неговата крв и трепереше од нејзиниот вкус, а во тоа имаше и една таква безизлезност, што тој не беше во состојба да не се подигне од петици, речиси маѓепсан од едно такво ужасно навестување на една ваква чиниш од самото дно на пеколот извадена и зачекорена и наеднаш толку необорива вистина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш тие тројца, секој за себе, помислија дека го имаат и во градите тој снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Прегоруваше, губејќи ја, во една црна гламна; се престоруваше во еден ситен, најситен човек, без ништо судбинско, а отсекогаш мислел дека го има и живеал така како да го има.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Имаше и повеќе од тоа! - овој пат во гласот и Рада ја препозна неговата искреност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знаеш дека во тоа има и голема романтика!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Познаваше Јана многумина кои зад себе имаа и академски титули, но во обичниот разговор беа „боси“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Гледаш дека е со друштво во кое има и женски.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Човекот, самотен и намачен, го има и му останува само ова слободно право да го излие гневот со безумство на кртица и трпеливоста на влажниот црв.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Што имам, мое е! - Си имал и ќе немаш... Си бил и не ќе бид...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Си избрал француски брод, во пристаништето имаше и други странски бродови.“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Има и вреќа со грав“, рече детето додека ги стискаше палците за среќа, за да има и нешто детско во пакетот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И биди среќен ако има место на троседот што се пушта зашто секогаш има и полошо: на пример, отоман во кујна покрај шпоретот на кој цела ноќ се крчка на тивко сарма од кисел купус во тенџере за ајвар, дека сте едно семејство, ама имате деца како од две, нели!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека гледам како под фолии насадил цели леи вртипоп, нане, босилок, мајчина душичка, тој ми покажува дека има и сушилница за билките, горд на производството и на погонот за пакување: маса на која една жена од ѓутуре ги меша сувите растенија, ги мери на кујнска вага, ги пакува во теглички и им лепи декларации.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ете имаше и такви добронамерни ...ама за деца да родиш мене ми помогна една друга тетка Куљан и еден чичко Бојан. Двајца гинеколози во Чаир.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сите овие лица се предани на делото, некои од нив веќе се истакнале на книжевно поле, други како учители, а меѓу нив има и такви кои многу работеле на изгонувањето на фанариотите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Имаме и примери. Буда успеал да доживее нирвана на душата, а Исус воскреснал од мртвите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Има и по некое клише, но тоа е стварноста. Се повторува само шаблонот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А има и со по три и повеќе простории, спрема цената и желбата на сопствениците, каде што кучињата се бањаат и негуваат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И додека таа безуспешно се бранеше и испушташе грлени гласови, тој со сета сила навалуваше на неа, завраќајќи ѝ го фустанот што таа го туркаше со рацете надолу, ја труцкаше, а во тоа имаше и бес и освета за сето она што таа му го чинеше од неговото доаѓање во Пансионот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Имаше и други европски интелектуалци кои по битката кај Сталинград во која загинаа осум милиони луѓе помеѓу фашизмот и комунизмот, со право се определија за комунизмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тука имаше и сач (вршник), неколку бакарни тепсии, тави, ѓумови...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но јаничарски ген имаа и јапонските камикази кои се претовараа во делови на воените машини служејќи се со својата смрт да ги убиваат противниците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаше и многу други предизвици кои ги тераа Татко и Камилски да истраат до крај.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За Татко најбитно првин беше каде и како ќе ги смести спасените книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаме и премногу, но чуму толку многу зборови со заборавена употреба? праша Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски овие зборови ги искажа театрално, минувајќи крај рафтовите преполни со книги, меѓу кои имаше и некои дефтери со сиџили.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко само се насмевна, Камилски се врати на своето место и продолжи: Вие со вашето откривање на битолските сиџили ја задолживте балканската историја во нејзините јужни земји.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И во XVII век е уште поголемо присуството на турцизмите во балканските јазици, се среќаваат и следниве: ама, арамии, бакар, бериќет, бучук, денк, ѓум, зарар, ибрик, казан, кат, кубе, кутија, машала, менгеме, муштерија, памук, пари, ракија, руба, сакаш, сандаци, саан, синија, тава, тенџере, тепсија, теслими, фрча, хич, чифлик, дајак и други, а има и голем број зборови што означуваат разни видови занаети и занимања: бојаџии, казанџии, самарџии, сапунџии, кираџии, кујунџии, меанџии, симитџии, терзии, ќурчии, чакшири, чешмеџии и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, во текот на мисијата, согледуваше дека заклучоците од судбината на турцизмите, односно османизмите ќе му послужат да ја продолжи работата врз својот ракопис Историјата на Балканот низ падовите на империите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Иднината ќе покаже дали сме биле во право! рече замислено Татко!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Во сабота попладне одиме на гости кај чичко ви Ѓорги на слава“ проговори татко Таки по повеќеминутна тишина, „ Ќе дојдат Ѓуше, Пандора и Тиро со фамилиите, но ќе има повеќе видни гости, грчкио конзул е најавен, некои битолски чауши, газди и стопани, ни јас не знам кој се ќе биди таму, ама, некој ќе е со фамилијата, а сигурно ќе има и некој ерген за женење.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Имаа и едно чудо кокошарници и секое утро имаа свежи јајца за појадок.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Позади во дворот имаше и една посебна градба за коњите, а и еден дел за преработка на млеко.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Но, во тоа списание имаше и други интересни статии за една млада девојка: се објавуваше во продолженија љубовниот роман на тогаш познатата српска авторка Милица Јаковљевиќ т.н. Мир - Јам - „Ранетиот Орел“ со слики и текст под нив.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Веќе во текот на денот пристигнуваа новинари и фоторепортери од целиот Балкан: од Солун, Белград, Скопје, Тетово, Софија, но имаше и од Истанбул.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Да, да, имаш право... Имаме и некои други проблеми дома“ рече Тодор и го погледна Петар значајно.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ние не те пративме на сколија да учиш за да работиш еден ден, ама, кога човек има фута, си има и иднина и нема од шо да се плаши.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Потоа подготвувавме и други скечеви, па имавме и другарска вечер.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Гледачите беа многу задоволни.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таму каде што има еднаквост, може да има и нормалност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сите тие спорни територии се богати со скапоцени руди, а некои од нив имаат и важни растителни производи, како што е гумата, која во климатски постудените делови се добива по синтетички пат и со релативно скапи методи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше и една прекрасна снимка на една детска рака како лета високо високо во воздухот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа очигледно имаше практична остроумност која на Винстон му недостасуваше, а изгледаше исто така како да има и неисцрпно познавање на околината на Лондон, здобиено во безбројните колективни походи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во каминот имаше решо на гас, а имаше и една полица на која се чуваше храната, додека во ходникот пред вратата имаше еден кафеав водник од печена глина, заеднички за станарите од неколку соби.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше можно, дури помисли така зашто одвреме навреме нешто како да му ја скокоткаше ногата - како да има и некое поголемо парче корка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да бев сигурна дека навистина не ми е мајка ќе ја земев со црнците и ќе беше задоволна. Ќе имаше и кур и пари.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Едно време рече дека нема среќа, дека можеби јас имам и ми направи место до себеси.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Нејзината несреќа, ако ми зборуваше за тоа, што не верувам, за мртвиот Борко, за коските и черепите горе во планината од еден злостор, за нејзината излаганост во сѐ што имала и што немала, врвеше крај моите уши неслушнато.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Почна едно испитување каква документација имам и што имам - фотографии, цртежи, текстови, топографската карта на Долнец.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ќе има и свадби. И крштевки.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Има и други одговори и на друго место ќе ги кажеме зашто сега нема време. бог живот многу црква човек дарежливост младост јазик отров грчката словенската буквите столпотворение науките Светото писмо 863 г.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Имаше и подвлечени редови. Со црвен фломастер.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Свртувајќи се кон мене, го впери прстот и рече: Ако има чувство треба да има и грижа на совест за ова нешто...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Имаше и поопасни, полоши бунтовници од Мариовците, но режимот беше за сите еднаков.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Атпазар како атпазар. Тука имаше и убави арапски коњи и мршави магариња; и убави расни бикови и волови, и мршави планински крави и телиња.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Откако ја свршија оваа работа, им ги стегнаа рацете наопаку со белегзиите што ги имаа и во затворот, но затоа пак им ги ослободија нозете од тешките пранги за да можат да одат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Имав и мајка, и татко, и брат, и сестра – одговори Арслан и некако го скисели лицето.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Да е тука Добра или Чана веќе ќе знаеше што ѝ е, ама таа оставена е самата на себе не оти нема до кого да појде, ене ја Танаскоица, а има и други жени.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Патем, тресејќи се од студ, брзајќи за да се згреам, сум размислувал дали има и некои други од оние со кои учиме да живеат во вакви услови? и воопшто, ќе издржиме ли, ќе останеме здрави?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Само две раце имам и едно исушено тело чекање: Илјаден да сум - мал да не сум за една капка тебе Македонија.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
СИМКА: Грев правиме... Ти се молам... Костадине... Што беше меѓу нас, беше...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Милувам, за љубов да ми зборуваш - да ја имам и да ми ја даруваш!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Двориштата се заградени со камени ѕидишта и затоа селото има и улици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па да не го вала ногу, ама си има и сермииичка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секој човек си има по некоа мана и по некоа болка, токо нека се живи пријатели, има болести, има и лекови. Ако к'смет ќе а лекуаме таа болес ваа вечер.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако погледам уште малку ќе ги видам и првите фиданки На таканаречената ботаничка глобализација Која најстрого пропишува краставиците да бидат прави И да не бидат подебели од осум сантиметри Ако сакаат да бидат пропуштени до трпезите на Европската унија Истата мака си ја имаат и доматите, празот и компирите На кои уште незасеани им се дава до знаење Дека во Европската унија сакаат само прави и мазни И кој им е виновен на кривите краставици
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Цели белосветски движења се кревале За преименување на пример на Црвеното море А одговорот секогаш бил полека спокојно Наскоро секако ќе има и црвен океан
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Што е за право ниту еден сонувач Нема да рече многу ми е гајле за иднината на сонувањето Не што нема да рече многу ми е гајле Ами ќе ја обнови и ќе ја поткрепи идејата За воведување светска сонувачка штафета Сега не мора таа да му се врачува на Врховниот сонувач Баш на 25 мај И не мора сосе штафетата да има и слет на стадионот на ЈНА Постарите сонувачи паметат и такви штафети и слетови Со кои некои неиспилени на несонувано тераат мајтап
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
- Да, ама таму ја нема пилот- епизодата. Ја имате и таа? - Имаме.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Овде-онде има и по некој коров, но тоа е за кратко.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Во овие клучни периоди од балканската, но и од европската историја, од крајот на Првата и на почетокот од Втората светска војна, на Балканот и во Европа, Мајка ги имаше и своите најрадосни мигови во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој имаше и едно скратено издание од оваа книга на старотурски, купена во младоста, во Цариград.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Имаме и други сведоштва за тоа што ни го одзедоа, за куќата, за лозјето, за воденичката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Од лошо има и полошо - одговори чичко Тале.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
На крај градот Федерико го запре и му го даде празното кошниче од јајцата. Внатре имаше и едно кесе со макарони.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Зар до сега не си чул? Тоа се диви петли. Тука има и диви кокошки - му објасни Евто.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Вие господски сте се подредиле! - рече Евто. - Имате и електрика токму како в град.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Со прво беше направил еден крст на едно дрво, од некое суво дрвце, за да го познава местото, чунки ќе одел како внатре во адата, за да види што има и што нема, да ако нема некоја трага од човека, пак сакал да се врати назад кај изворот за да поживее тамо со емишот што бил на дрвата.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
А јас, згора на сѐ имам и две карти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Познавам поединци кои манипулирањето го доведуват во врска и со суеверието.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За ваквите појави имам и еден друг збор, манипулирање.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Помеѓу стоката имало и златни предмети?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Трчајте в село и што поскоро да ми се донесат парите, оти, жими вера, имам и друга работа. Ајде!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Охо-хо – се фаќаат за стомак децата. – А сигурно има и салата?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Се разбира, помеѓу најлошиот џган секогаш има и добри луѓе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А, еве, што да лажам, покрај оние, исплашените смртници“, ми вели тој, „ги имаше и такви кои не залегнуваа во рововите туку пукаа стоејќи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А потоа, во доверба му нашепнал: „Ни дале наместо боева муниција, од онаа, другана, што служи само за воени вежби. А таа не убива, руски пријателе. Зар не мириса тоа на предавство?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Билмези нѐ раководат, ете, тоа е проблемот“, рекол малку подоцна тој умен капетан, а потоа додал, „се разбира, и помеѓу нив, помеѓу највисоките чинови има и предавници“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А чорбаџиите, големите, нека јадат големи работи, крмаци, волови, биволи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Е, така е. Туку кај кумот ќе имаме и појако вино, и сѐ поубаво: и пилиња, и јагниња, и прасиња.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Од долги проучувања и набљудувања, веќе имаше и свои заклучоци: ако ѕвездите од северната страна започнуваат како престоени цветови да венат губејќи ја бојата и сјајот, претскажува дека ќе фатат големи болести по луѓето: улери, дамли, трески, тифуси, офтики, чуми, бисерки, приштови, заушки; по ајваните: шапови, бутури, метили, лигавки, сараџи, красти, струпци; по кокошките: слепило, вртиум; по кучињата: беснило; по полето: каклици, жудилки, глутници, спарини, мемли, скувалки, пепелаш; по дрвјата: пајажини, гнилачки, имела, трат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Залутав одамна љубопитна во овој грд пејсаж од железо цреп и бетон но сепак останав жива Сега сум малечка полјанка на туѓите убави надежи за кои го крадам неверна ветерот од реката Безброј патувања им нудам на очите и стапалките што паѓаат уморени на моите сиромашни откоси Но спомени имам и јас па свенувам штом ќе ми шепнат дека сум била шарено крило на убавината Шарено крило на младоста во коренот на плитките води што растат со жолтиот спомен во купишта од сено
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
А кајшто има океан има и бранови за многу напатени души кои жедни ја препливале големата вода и кои во кандилца си ги вардат коралните фитили барем додека одгатнат дали океанот има корени и дали во брановите има кирилични офкања.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Често бидува Преспанецот да потпевне на чардакот некоја стара и мераклиска - не мора да е баш преспанска ама секако да е натопена со роднокрајна тага: од кога е ставена чатијата на куќата Преспанецот си ја есапи песната за барјак развеан на чардакот а самиот во себе си вели дека е барјактар не да речеш за фалби или за нешто друго, ами отшто секој барјак си има и свој барјактар.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Имаше и клупа на која ги врежав моето и нејзиното име, но повеќе ја нема.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Некогаш ако ни беше многу здодевно, ќе се качевме на највисоката и ќе си правевме „плескавици“ - тој што беше на земја ќе подрипнеше, а тој што ќе беше искачен горе исто така ненадејно ќе потскокнеше и ќе си го плеснеше газот од седиштето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Освен лулашки, имаше и клацкалки, ама тие беа за помали деца.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Не брзајте! Полека! Со темпо! Воздухот е студен, има и магла и смог.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Има и санки и скии да се услужиш - има и ски-лифт! Ти велам Ниниче - супер!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Долж џадето - повторувам - И немој да ме прекинуваш, да, долж џадето Желево - Брезница - Смрдеш, реков, па сѐ до Лабаница да ја распоредиш храната и да има и варено месо, сирење, кашкавал....
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
DD ПТ: Бевте во Ватикан? DD ЕВ: Секој ден поминувавме оттаму. DD ПТ: Се сеќавам дека имавте и фотографија од папата. DD ЕВ: Да. DD ПТ: Дали го сликавте во крупен план? DD ЕВ: Да.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
- Има и зошто – реков замислен, гледајќи и натаму кон синиот хоризонт, кон излезот, кон слободата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Можеше меѓу гостите да има и славни лингвисти, особено албанолози, но се случуваше да има од гости и од „своите”, од соседните земји во кои живееја Албанците или од подалечната дијаспора, и најчесто имаа посебен третман.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Директорот на Атеистичкиот музеј, А.А., во чија строга надлежност се прашањата на душата, трансцеденцијата, има и свој „оригинален“ придонес и во „ресчистувањето на овие теоретски прашања“ за кои сталинската идеологија наводно има што да каже.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Може си е добро детено, не велам не е,- малку го ублажи гласот, - ама да внимаваш, да не ви снема нешто од дома, има и багабонти во тие домови.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Одвај дочекав да биде 18 часот попладне. Ги облеков најизвалканите и најнеугледните пантолони што ги имам и најизбледената маичка што ја пронајдов во плакарот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Имаше и големи црвени печурки на кои децата седеа наместо на столчиња, а во средината на дворот се синееше мало езерце од кое децата црпеа вода и ја пиеја.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Таа нова кујќа е една долга барака во која се чувала стока: во еден дел свињи, во друг краби, а имало и дел за коњи кои служеле за орање и влечење запреги.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сигурно и во него има чувство дека е казнет заради нешто од самиот Господ оти такво чувство имаше и во Доне, само што Доне тоа чувство го немаше претворено во гнев, туку во понизност пред предодреденоста што не може со ништо да се промени.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Свесна е дека околу иконата на Богородица има и други луѓе, ги чувствува со срцето како ја проколнуваат што побргу да се тргне од пред иконата, ама таа не може да се помрдне.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ете, Милка моја... си гу најде ксметот, има и малечко, мшко!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пела не покажуваше страв поради средбата со многу деца, туку, напротив, радост дека освен Дончо на Чана ќе има и други деца за другарчиња.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Имаме и жежено сирење, биено што го кажуваат некаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Едината јас ја имам и шинелата од претседателот на Земјоделската партија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поголемиот број од нив не се занимавале со конспиративна дејност, меѓутоа, имало и такви што биле сомнителни, но никој во нив не се посомневал.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Има и едно последно сообразување - не сакам да му причинам задоволство на непријателот да се гаври со мене, да ми се подигрува.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Има и некакви железа. И некаков расипан камион...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Мака му беше да се прости со една ваква волшебна моќ, но истовремено сакаше да има и обични раце, па реши, откако поразмисли малку, да се послужи со итрина.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А, имав и друг ангажман.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, имам и неуспеси, и тоа големи. Едниот ми е мајка ми и нејзиното пушење, а другиот, сенилноста на баба ми Санда.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На Дена ѝ стануваше здодевно и ме тормозеше со некои глупави прашања, па решив да смислам нешто што ќе ја смири.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никако не ми успева да ја натерам мајка ми да престане да пуши.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)