Така, во 2009-та, скоро кај 43% од случаите – сите членови на домаќинството беа невработени, а дури 57% од сиромашните домаќинства имаа барем по еден вработен член!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Освен раскажувањата, макар и многу површни и колебливи, во моето семејство од колено на колено, за мојот предок, а исто така и меѓу жителите на селото, во овој случај имаше барем две совпаѓања: прво, човекот што го споменуваше Јохан Барт под името „Поцо“ беше од Маказар, од каде што потекнував и јас, а и парчето метал со написот „Поцо“ се најде во Маказар и второ, се потсетив и на тоа дека мајката на Надежда, старата, во една прилика пред да почнеме со копањето на бунарот, ми рече дека, според нејзиното сеќавање на раскажувањата на луѓе, на тоа место некогаш веќе постоел бунар.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Да имаше барем некој недолточен пријател, но никако уште еден дотолчен па да кашлаат во дует.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Но, како и да е, никако не му верувајте на уметникот, дури и кога ја зборува вистината, бидејќи од сите лажговци тој е најголемиот, а за тоа тврдење има барем три несобориви докази од кои најнесоборив е оној што нѐ упатува на недокажливоста на веродостојноста на уметничкото дело.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
До читалната имаше пушална, но Грдан ниту имаше цигари ниту пак пушеше; во библиотеката имаше и бифе, но тоа беше за оние што имаа барем ситни ако не крупни пари - од чадот на цигарите очите му се мрежеа, а од миризбите на бифето носниците му се ширеа.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сум си го испланирала животот сѐ во реални детали: ќе завршам фармација, ќе станам аптекарка а секој сака да има барем познат ако не близок во аптека, за зло не требало.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Можевме барем нешто да спасиме ако ги покриевме бавчите, да имаше барем некаков знак.“
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Сигурно на Катедрата имало барем еден републиканец, претпоставувал, кој е остручен да предава таков предмет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кога размислував за сето ова, мислев колку Марина беше среќна, што имаше барем баба кај која можеше да побегне, а и немаше помало сестриче како јас Ели, за кое мора да се грижи.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Она умирање, кога нема што да се прави со себе, сите го имале барем по еднаш во својот живот; разликата беше само во тоа што кај него сѐ беше неспоредливо поголемо.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Требаше да има барем уште едно зрно во цевката од својата пушка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беа среќни како деца, сонуваа за тоа преку целата зима, сега ја имаа барем илузијата за своите соништа и врескаа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Знаеше сега сосема добро дека ќе мора да има барем уште една средба во тој ден меѓу него и оној црн самјак, што беше на ова место само пред неколку мига; знаеше дека ќе бидат очи в очи со него барем уште неколку секунди, и сега мислеше само на тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не веруваше многу во тоа, знаеше дека тие и не можат поинаку да размислуваат, но му беше доста што го имаше барем привидно тоа, а потаму сè си остануваше да си биде нивна работа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сакаше Јана да има барем нешто што ќе ја потсетува на Македонија.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Со ноќи не спиев за да имаме барем покрив над главата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Беше чест и еден вид морална обврска да се има барем мала колекција на стрипчиња.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Во тој период во Македонија имаше барем 16 фирми кои се занимаваа со производство на текстил.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
„Господине професоре!“ „Да, се разбира, но сега одиме понатаму, пациентите чекаат, денес имаме барем уште шест случаи!
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
„Во сите приказни има барем трошка вистина.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Го прашав дали има барем некакви минимални шанси да се извлечеш.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
А за дедот Петка и ова добро дојде оти додека многу од истераните селани гладуваа, а некои дури од глад и изумреа, тој имаше барем леб за себе и за внучињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Луѓето си бркаа работа, патролите одеа и се враќаа, но за цело време имаше барем десетина околу мене што ме слушаа.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Најубавата соба, како што и планираше Роџер Прат, е во средината на куќата, на првиот кат, огромна соединувачка просторија, каде што конверзациите добиваат простор, а смеата, преку скалите, се пренесува кон долниот кат.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Таа навикнатост на, инаку, откачените податоци можеби доаѓа и поради брзината на патувањето: во секој град и гратче каде што запирам на патот од Lake District до Јужен Велс, менувајќи над десетина хотелски кревети, има барем по еден стар замок, катедрала, неколку палати и барем пет чудникави приказни.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Добро, се сложувам со тебе, можеби и не било сѐ токму по тој ред, како што јас си претпоставувам, но ако имало барем малку мајчинско чувство во неа, морала да постапи така, морала да се наоѓа само неколку чекори зад ќерка си.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дури, можам и да си помислам оти на моменти се јавувала во неа желбата да ѝ се јави!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Сега да претпоставиме дека студентот има барем некои од овие квалификации.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Говори она: „Горко и това и това. Ама имам барем мало утеха да ме изедат ѕверове а не човек, и вие ќе да бидете без кабахат от мојата крв.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Мнозинството, како еден, во еден глас жубори, секој сака нешто во ист глас да каже, без мисла и без запирање дали е мудро на полпат да запре, смисол да има барем, во она што како трескот обичен, од себе го тресе така важен.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Да има барем кора за слатко. Не разбираш ти ништо!
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
- Господе, ако постоиш, чувај нѐ од најлошото и стори полни да ни се ранците со леб и топли чорапи да ни греат нозе, цокули дај ни здрави за да не газиме на босо, панталони и топли шинели стори да имаме сите, маршеви по студено и врнежливо нека нема, од бој да се враќаме неповредени, куршум да не не фаќа и лесни да ни се пушките и стори, Господе, што повеќе топол граф да има барем и со малку мевце, комесарот нека не вика и стори кодошите да ослепат, да оглуват и онемат... Амин...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)