Јас на тие работи гледам како од стојалиште на човек кој се бави со книжевна критика и со историја на литература, а не од стојалиште на филозоф, и, се разбира, не ме интересира состојбата на критичкиот дискурс на трагата на Дерида и Борхес.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Дерида се осмелил да укаже, на сложен начин изложен овде, дека Борхес е еден од неговите извори; дека претставникот на скорешна, маргинална литература се наоѓа внатре средишната традиција, нагризувајќи ја, а пак и правејќи ја можна.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)