Дури тогаш, во земјанката, почувствував дека немам татко, дека никогаш нема да го видам, да му речам “тате” да ме погали по глава, да ме пофали, и дека не стигнав да се израдувам со него, а сега, ете, го нема...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
По два дена дојдоа некои во униформи, други во цивилни алишта.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Оф, колку беа озлобени, мислиш со прсти ќе им ги искорнат срцата. Туку нѐ разделија.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Не ја почнале, се гледа, за нешто друго, ами за да не искоренат, синко Кире.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)