Спокојниот глас на Таткото ја исполнува собата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ручекот се вари на шпоретот и ја исполнува собата со миризба што предизвикува силен апетит.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Јас морам самиот да ја создавам својата збирка, да се разменувам со другите момчиња, да ги собирам марсовските камења и меркурскиот песок што ми ја исполнуваат собата.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Го слуша чукањето на часовникот, единствениот глас што ја исполнува собата, семирот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Просто беше неможно да се дише од прашината што ја исполни собата.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Звук од хармоника ја исполнува собата.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)