Така ни го исполнуваа денот, а ноќе сонувавме јуриши. Така се крпеше нашата судбина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Како евтин парфем, значењето му испари од шишенцето на формата во која дотогаш мирисаше и со својот мирис му ги исполнуваше деновите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)