исполнува (гл.) - соба (имн.)

Мирисот веќе ја исполнуваше собата, богат топол мирис, кој му се чинеше како испарување што доаѓа од неговото рано детство, но, со кој повремено се среќаваше и сега, додека се ослободуваше таинствено во некоја улица полна со луѓе, почувствуван за миг и повторно загубен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој тешко задиша. Се потпре со лактовите на масата, ја спушти главата, сосема клона.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пареа се крева, сè повеќе ја исполнува собата. И мирисот од сварениот чај.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)