истера (гл.) - нагоре (прил.)

Брза да ги стигне воловите, да ги истера нагоре над орманот и поскоро да се најде под дивјачката, под сенка.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Трајче влезе во кералчето, го одврза Дорча и го истера нагоре од селото.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)