Којзнае што требаше да значи тоа тресење на чистите раце што пред тоа го држеа само јазелот на салфетата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ги испитува со поглед, бозата и ја пипна (па го истресе прстот), но не сркна ни голтка.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- Види го, се стиснал како лешник. Пред нашите едно лице, пред странците друго.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Потоа погледна кон Огнена и си ги истресе прстите.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)