Во начинот, на кој го зема хероинот со острицата на ножот и го истресе во раката, имаше нешто свечено.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Текот на многу таткови мисли, можеше верно да се открива врз страниците на неговите отворени книги врз кои имаше истресено најмногу пепел – најмногу врз светите книги, нападната и разлеана врз редовите за време на неговите занесни читања кога забораваше да ја истресе во пепелникот што Мајка постојано го ставаше пред него.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ливајн, кој ја користеше облогата од шлемот како пепелник, ја истресе во неа цигарата.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)