истури (гл.) - крв (имн.)

„Сула го сака Емина. Ме прати таа. Ти му ја истури крвта на калдрма.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Па и оние остатоци: претрупените раце и нозе, завлечканите и смачкани трупови, истурената крв во тревата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му ја истури крвта во пеплиштето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)