Се качи по разнишаните алуминиумски скали и исчезна низ една дупка во кровот од брановидна пластика.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Прозорците затворени, дрвјата во дворот исчезнале низ времето И само едно без сенка го нишаат ветришта есени: Под него стои еден згниен тланик на кој се нафатил лишај
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Стрчаа по неа, но таа исчезна низ бавчите.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)