ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

- Да не рече Маркс? - сомнително праша некој кој седеше со грбот кон распалениот оган, а на многу им се пристори дека е оној истиот, кој го кажа зборот што сите се трудеа да го најдат.

Тој требаше да го задушува гласот на срцето и да се совладува за да не избрза устата да го каже зборот, вистинскиот збор, што му кипеше во градите...

Во кујната, не чекајќи друг да каже збор, самата си ја фалеше својата наводна умешност.

„Како си тато, се држиш ли?“ А ти со наведната глава седеше на столицата покрај компјутерот и одвај кажа збор, два - не можеше повеќе.

„Заем не даваш... преврти ги џебовите!“ Патрокле не може да каже збор.

Знае дедо попот да каже зборови што ќе се паметат, што ќе го крепат народот крајезерски.

Вангел Русјаков стои пред неа, зад него е Петре Караколев, и двајцата сакаат да фрлат некое камче во воденицата на Чана за да запре , ама не можат да погодат кога ѝ е затворена муцката, а кога ги кажуваат зборовите кога и таа лафе, нивните не се слушаат.

Изјави на Енди Ворхол ◊ Интервјуистот едноставно треба да ми ги каже зборовите што сака да ги кажам и јас ќе ги повторам. (1968) ◊ Животот и уметноста не ме загрижуваат.

Некогаш ми ги кажуваше во миговите кога, заради болестите, бев на работ на бессознанието, сега ми ги кажуваше тие зборови полни со презир и потсмев, кога ќе кажев некаква наивност која им прилегаше на моите детски години, ги кажуваше и кога ќе направев некаква грешка што може да се очекува од девојче на таа возраст, а потоа започна да ми го кажува тоа „Ќе беше подобро да не те родев“ постојано, наместо „Добро утро“ и „Добра ноќ“, наместо „Како си?“ и „Дали ти треба нешто?“

Мајка ми одново почна да ми ги кажува зборовите кои беа врежани во моите први сеќавања, а кои долго ги имаше заборавено: “Ќе беше подобро да не те родев.”