Нема да раскажувам за сите мислења што се кажаа за тоа каде можела да исчезне водата, кога и каде се случило нешто слично, за сочувствителните зборови кажувани на некој посебен, маказаречки начин, за помолчувањето и вртењето глава.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога по неколку дена, откога јас се вратив, без да останам подолго со Агна во С (ја замолив, штом го привршам овој мој проект, а само накусо ѝ кажав за проектот, таа да е при крајот на подготовките за доаѓање кај мене во Маказар) и без да ги видам повеќе од еднаш ќерки ми, дојде екипа стручњаци да го разгледа и да го обележи теренот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- Хм, жена, што би можела пак таа да каже за средновековните замоци, освен дека овој се сплеткал со оној, кој во чија соба ја поминал ноќта и зошто не му било удобно во сопствената соба, туку којзнае каде ...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Се чинеше, Орде барем така си помислуваше понекогаш, а и сега кога нункото му кажа за нејзината љубов, - дека тоа заправо не се татко и ќерка, ами дека е тој некој силен и лош змев што ја грабнал неа, убава девојка од далечна земја, и сега веќе двата остареле во оваа куќа, загинала и неговата сила и нејзината убост.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Заколни ми се сега за очите дека нема на никого да му кажеш за оваа работа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Мозокот, што да кажам за мозокот? Не може да ја допрежива испасената празнина, па ја плука на полето на уметноста.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Им кажав за твоите зимошни маки во планината. Но ти подобро ќе им раскажуваш.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Што е тоа што таквиот пристап може да ни го каже за сентименталните, за афективните или за естетските димензии на геј- идентитетот, вклучително и за геј- сексуалноста, а што не може да ни го каже некоја исклучива загледаност во геј- сексуалноста?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Никој не може да каже за себе дека е невин.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Неколку дена по добивањето на писмото, на улица го сретнав средниот син на стрико Бојан Дамански, Масим и со радост му кажав за писмото што ми го пратил стрико Бојан, со кое ми се јавува по една година од кој знае кое делче од светот, од кој знае кое ќоше од светот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
„Што сакаше да ми кажеш за девојката?“ прашав. Како да се изненади.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Ако сакаш да се посмееме, дојди да го видиш треварот Никола како спие в плевна. Спие и зборува сешто.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Може внукот не ти кажа за тоа, но јас токму за тоа и го удрив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И ѝ кажав за далак пупање кај да оди и за Одобрено дете што да прави, ако е детето само занесено и само да спие: да му намачка малку мед на модро книже и да му го врзе на папочето и ѝ кажав како да му го врати сонот на детето, ако му е земен од месечината.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не знам, не можам да кажам за сигурно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Морам некому да му кажам. Никому не бев му кажала за тоа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се случи тоа утро во Министерството, ако воопшто може да се каже за нешто толку небулозно дека се случило.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Винстон му кажа за собата над продавницата на г. Черингтон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако му се дозволи контакт со странци, тој ќе открие дека тоа се суштества слични на него и дека повеќето од она што му е кажано за нив е лага.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
А што да му каже за новородениот син со име на татко му Благоја - Бајко?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Пријателите и така повеќе кажуваат за една личност од непријателите, кои, и без поголема причина, се поведуваат најчесто од потребите на самата омраза, не од објектот и личноста.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Си кажуваат за јајцата вапсани, за бело - црвено, за оро моминско среде село на Велигден.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Жал ѝ стана за баба, па ништо не ѝ кажа за тагата по момчето, за чемерни соништа по него.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Ова може, превртено или реципрочно, да се каже за секој идентитет и секоја идентификација: нема однос кон себе и поистоветување на себеси, без култура, но мојата култура како култура на другиот, култура со двоен генитив и разлика во себе.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Мајка ја кажуваше, всушност, најголемата вистина која беше кажана за книгата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Марија, ја викнав. Не се огласи, Марија, Алјаска ја споменав, но не ти кажав за неа, за истражувачите и ловците со кои се сретнав во своето детство.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Песна ќе ви кажам за него, - рече дедо Геро и засвире.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На деда си ни збор не му кажа за тоа што му се случуваше.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тоа треба друг да го каже за вас.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Мече веднаш тргна по него, надевајќи се дека сега ќе може да му каже за своето решение да се врати назад.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Не кажав за љубовната врска меѓу балерината Клавдија и пејачката Ники.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нивните потпалувачи и динамитари заслужуваат сѐ што можеше да се каже за Канарис и Мјаулис во 1825 година 165а.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
- Батали го, не му е прв пат – сосема се откажа Лета од потерата – туку седни да ти кажам за Мартин.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- За кого? – вцрвев, но не бев сигурна зошто: дали од изненадување, или од што сакав, а не можев да скријам дека темата ептен ме интересира.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)