кажува (гл.) - сѐ (прил.)

Отворените страници на букварот на Ружа, Ана и Неда кажуваа сѐ.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа плачеше и кажуваше сѐ што знаеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
- Очите кажуваа сѐ. Бакнежот беше круна на тој поглед.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нејзин говор и додека длаби и во најдебелиот трупец, и додека го делка некој кежаво изврзан глужд, притоа само со звукот кажувајќи сѐ за длабината на дрвото, но за сето време постојано со она спокојство и сигурност, без да се промени ни една жиличка од ткаеницата на нејзините до невидливост незауздани движења, тоа ритмичко полетување нагоре и плискање надолу, докрајчувајќи го секој глужд, токму на ова место, каде што го подбрала пред себе, неотстапувајќи ни за милиметар в страна од своето цврсто сновење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)