Она змијачено, ми се чинеше дека влегло и во мојата душа, па и неа ја каса и гризе, парче на парче ни од неа да не остане.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Дури на крајот на писмото, во аголот, Ивана имаше напишано дека често мисли на мене и дека ѝ недостигам, што не ми звучеше баш уверливо, а сосема најдолу – да ги поздравам другарките, особено Мила и Снеже.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Првин удрија низ панаѓурот, да превртуваат, касаат и газат, некаква глутница пци.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)