Некому од нив секако ќе му застане коска во грлото и дури тогаш ќе си припомни дека некој беше рекол дека самоуништувањето секогаш започнува пред сезоната на драњето на кожите, во градот кому му мафтаме од прозорецот на возот кинисан кон еден друг град, дебелокожец и немиризлив
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
А ако минатото се повторува во иднината, дали некогаш луѓето пак ќе имаат опашки и дали преку викенд среќно ќе врткаат со нив како што денеска им вртат пропелерите на глисерите кинисани кон островот Сан Микеле во Венеција, на пример?
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Им се придружив и сите, заедно, кинисавме кон камениот мост.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)