крева (гл.) - над (предл.)

Крушата гордо се креваше над црвените покриви на куќите и над многубројните дрвја околу неа.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Лакот свој тоа оросен го крева над липата и во вршките гине.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Ме носи под земји, ме крева Над облаци, ме гори од мрак- До зори, со сласт и пороци Таа река која гори, гори Да ме согори, да ме измами Со жарот, од боговите дарот, Кога сме тажни и осамени Сами од себе заборавени?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Од средината на купот се подаде главата на нивниот татко, долго се креваше над купот, како да доаѓаше од некој друг свет, како никогаш црн во лицето и со заматен поглед во очите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Како да ми никнале некои крилја и само ми растат, ме креваат над земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од секаде јата пилишта се креваат над нас и, онака, оддалеку нѐ гледаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поема прва, Сердарот, станува јаве, ловоров венец се крева над умна македонска глава, од грчка рака ставен.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Се свртува на другата страна и писнува па од нејзиниот вресок неколку глави се креваат над веленцата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)