Во Перт навистина има еден Преспанец кому, ете, му се може сека вечер роднокрајно му крекаат жабите, а тој да слуша и да се насладува, да си потпевнува за душа и ако се може некако да не му се тресат рацете додека мери колку милиони педи требаат за распостилање на копнежот по едно обично крајезерско детство.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)