Ко гајгури во песок ги криеме главите. Нема како, нема со што да се подадеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ни влегува меѓу нозе, и тоа ја крие главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја кријам главата ко желка под корупка и си липам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Селаните се размрдаа лево и десно и сите погледнаа во Доста Рожденката, која веќе ја криеше главата од погледите да не ѝ се насмеат уште тука, в очи, во првиот судбоносен момент.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ја крие главата од мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Малото дете врескаше од страв и ја криеше главата во нејзините гради како да се обидуваше да се закопа во неа, а жената ги ставила своите раце околу него и го смируваше иако и самата беше модра од страв, за сето време покривајќи го колку што е можно повеќе како да мислеше дека нејзините раце можат да ги одбијат куршумите од него.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кријам глава зад двете близначки пред мене, им ги фаќам пополека двете крајчиња од нивните плетенки,ги врзувам во цврст јазол и нестрпливо го чекам ѕвончето. Доаѓа и тој миг.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Гулабите ги криеја главите под крилјата и така исчезнуваа во устите на лисиците и на невестулките.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)