крши (гл.) - залак (имн.)

А попот, тој прво открши еден голем леб и, свртен кон дедо ми, зборуваше, кршеше залаци, макаше од гравот и иако неговите залаци беа како пет на Килета, го преполови гравот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ноќва, од пределите на детството, би стигнало нашето црвено ждребе, за да го помилувам и кршејќи залаци леб да го нахранам, за потоа одново да се разигра виштејќи и потскокнувајќи и своите тенки копитца натопувајќи ги во месечината и со нив ставајќи златен печат врз детството.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)