Немаше правила. Заробените мисли се ослободуваа од оковите, летаа некаде кон бескрајот, итаа да ја соопштат веста за победата на љубовта.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Неподвижна е сенката на брезата, а под неа, се ројат мислите исплашени од тоа што допрва ќе дојде, се растураат, летаат некаде зад ридовите, далеку од ровот и итаат таму каде што може да стигне само надежта.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)