лула (гл.) - земја (имн.)

Се лулаше земјата, се поткренуваа уплашени гримаси, изригнуваше пламен што темнината стрвно го голташе. Хаос се ширеше и го стеснуваше видикот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)