Секој автор духовно се надоврзува на неговите претходници, дури и во сопствениот гневен грч предизвикан од потребата да негира она што пред него се случувало, да го менува тој свет на литературата со преседански обид, со поставување нов патоказ пред идните генерации кој ќе ги оддели од товарот на создадената традиција.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Точно е дека бев одлучил Мирко Бунде да биде првата моја жртва.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)