Зар не мина веќе еднаш нивното време? Се слушаше од сите страни.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Ниеден автомобил не минал веќе цел час.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Особено времињата на криза и “транзиција” (низ која нашата држава минува веќе подолго време) се погодни за умножување на таквите манијаци, така што и целиов овој мал тематски блок може да се сфати како некаква (дај боже, далечна и всушност непотребна) социјална и естетска превентива.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Да, сѐ мина веќе и свршено сѐ е.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)