Не мислеше ништо, не слушаше шум, а земјата под него се лулееше како езерски бранои; му се стори како да се наоѓа на каик, а модрината на топлата летна ноќ му се причини како лесно разбуричкани води на мирното езеро.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- Немој така, мамо не мислев ништо лошо. - Зошто ми го правиш тоа, дете!? Starway to heaven!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)