Некој, мислам мајка ми, стана и го стивна телевизорот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А мислите? На што друго да мисли мајката, ако најпрвин не помисли на своите рожби?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Мислам мајка ми од тие причини сметаше дека таму каде што се луѓето таму се и неправдите - реков. - Веројатно - се согласи Даскалов.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Облакот беше страшно голем. 2 километри широк, 6 долг.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Двете ороспии прво мислеа мајката да се премажи, а ќерката да се омажи, ама се откажаа од тоа од страв дека во ова време повеќе имаат можност сега и на двете мажите да им бидат истерани од работа и да треба да се издржуваат не само себеси, туку и уште двајца здрави-прави бадијалџии.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
-Но осаменоста не мора да се смета опачина на животот. Или пустош.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)