ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но, состојбата во Македонија, беше стасана дотаму, сите да почнеме да допринесуваме за да ја подобриме, не само да мислиме за личните поединечни кризи.

Дождливите пак, немилосрдно, ме потсетуваа дека треба да решам едно прашање што не е симнато од дневниот ред и кога немам нужда да мислам за него, - а тоа е прашањето за моите чевли.

А ти така слушаш татко, така му ја чуваш честа, толку мислиш за него!

Но јас идам овде, јас постојано мислам за вас, сакам да ве видам, боже колку сакам понекогаш да ве видам!

- Јас сега почнувам, - рече како за себе, а со јавна намера да го предупреди Коча да не мисли за станување. Но Кочо нејќеше повеќе да остане.

- Не знам. Тој нема му мисли за тоа... Наша задача е да чекаме...

Што мислиш за тоа? Коле ги собра рамениците.

„Сите мандолини се квалитетни“, рече продавачот, „мислам за почетници одговараат.

Тато одбираше небаре многу се разбира во инструментите. Најнакрај сепак побара помош од продавачот.

Кога бев момче ме научија да мислам за Англичаните како за народ со пет оброци.

За политиката одлучувале тела кои биле потполно надвор од СОЕ, СОЕ единствено можела да каже што мисли за оваа или онаа политика и тогаш да чека други да одлучат каква политика ќе се избере.

Што мислиш за болката на Синот Спасител Положен на одарот што човекот го смисли За да го прикаже достоинството на смртта?

Мојот дух се побуни немирен, какви неверници, јас Библија читам, зло не мислам за правда глава давам.

Конечно, за крај на есејот напишав и нешто што не го мислев; односно, напишав нешто што го мислев за изведувачите на бабарскиот обред, но не и за самиот обред.

Еден додипломец на Универзитетот на Мичиген, кој подоцна и се запиша на предметот, првпат слушнал за него кога некој новинар од вестите на една локална телевизија му напикал микрофон в лице и го прашал што мисли за предметон.

После, како што се гледа, тие ја мислат за единствено правилна гледна точка на прашањето за народноста на Македонските Словени – бугарската; а може си мислат оти прашањето за народноста на Македонците е второстепено и лесно ќе се разјасни со ослободувањето на Македонија.

Значи, токму сега му е времето да се мисли за нашиот јазик, нашата национална литература и воспитувањето во национален дух.

А до кога едни Македонци се кажуваат патријаршисти, други егзархисти: едни Бугари, други Срби, трети Грци и го бараат покровителството кај различни балкански држави, давајќи им со тоа право да се бркаат во македонските работи, до тогај не може да се мисли за општо востание: до тогај ќе биде само парцијално: со бугарски, српски или грчки, но никако не со чисто македонски карактер.

Ако му се родило некому- попот треба да му мисли за крштевање.

Затоа човекот треба да го држиш цел, со сите негови делови, што му се дадени, па и со страот, што му е исто така даден. Мислеше за таа можност да се плашиш.

Овде сум вистинскиот Арсо, лежам и мислам за тоа што што не било и не може да биде.

- Тоа е само затоа, само затоа што ти мислиш за она што за мене не е ни важно.

Мусли бег наеднаш остина. Иако не сакаше така да си помислат христијаните сам чувствуваше дека така зборува, како да ја пади од себе, од Арслан бег и од Турците во Потковицата несреќата: Оти високо летаат и грабаат па си мислат ќе ги смилостиват ако не ги убиваат, или оти ги мислат за божји птици па веруваат дека ќе ги стигне несреќа ако ги убиваат, праша.

Потоа ме погледна како да сум негде далеку и рече: - Што мислиш за тој човек?

И си мислам за Јона мој, за куќава без стопан, без сенка. И за нас, што се утариме ко наврнати утки.

И тогаш удри дождот. Господе, си мислам, ова дека секнаа очите мои, ова дека немам повеќе солзи, си мислам за дождот.

а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,

Така си мислам за смртта, ама си мислам и за домашните. Може затоа и ми се суши устата.

Низ малиот прозорец се наѕираат по небото студени парчиња срчи, - Благоја лежи неподвижно и мисли за животот на простиот човек за кого коњот значи колку и судбата на неговата челад.

Но нејсе, морав да се соземам, да продолжам, моите чеда растеа, требаше да се мисли за нивната иднина...

Ако потсвеста сакаше да ми раскаже што мислам за колекционерите – благодарам, тоа го знаев и порано.

„Па, изгледа дека јас подобро дознавам отколку ти, драги? Кажи ми, што мислеше за мене пред оној ден кога ти ја дадов пораката?“

Што мислиш за твоето сопствено лице?“

Пашата воздивна изморено: Е, добро де, сега мисли за себе.

Сега веќе треба да се мисли за натаму.

Си запали и тој свеќа на сите три светилника, се прекрсти по христијански обичај и излезе заедно со старците, та поддена разговор пред црквата, прашајќи ги отворено што мислат за опсадата.

Доста се поуспокои. Кое болките ѝ поминаа.. кое го виде оти е живо, разбра што е. И сега треба да се мисли за понатаму.

Бабата Тода го праша еднаш двапати и кога виде оти нејзиното Јоше не мисли за живот, си ја поткасна устата и веќе не му проговори.

Што мислиш за онаа елегија?“ „Невкусна бесмислица“, рече.

А татко ти слушнал кога некој поднапиен Козак, чиновник, се фалел дека има голема љубов во Новодеревјановское.

Си помислив: „По какви сѐ свиоци татко ти ќе ме поведе само за да ми нашепне што точно мисли за таа Пелагија што божем се изгубила на не знам која улица на Одеса“. Бидејќи, да се разбереме, Пелагија била убавица.

За несреќа, се погоди да ја сретне Французинката баш откако се враќаше од трчање, а беше забревтан, испотен и особено мирислив и леплив.

И бутовите ми беа малку растресени, а и образите почнале да ми свиснуваат - но никогаш не сум мислел за себе дека сум дебел.

БОЖО: Мислиш за пишување се потребни мадиња?

ЈАКОВ: Што друго може лудилото освен да покаже што мисли за вас? (Долга пауза. Се гледаат.)

БОЖО: Ајде оди сега. (Пауза) Да не се караме. (Пауза) Прочитавме што мислиш за нас, доволно е, што сакаш друго?

(Пауза) Вие што мислите за оваа работа? (Пауза) Марк?

Мислиш за Хирохито, за царот нивни.

Ја грабнав пепелницата од пред мене и ја фрлам, не мислам за потаму.

— Што мислите за Југославија? — Нема што да мислам...