ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Таа [како „власотавец“] може да ја измени или отповика изјавата на својот полномошник на рочиштето на кое е дадена таа изјава.

Странката го издава полномошното [mandatum] писмено или усно на записник во судот и таа може во секое време да го отповика полномошното, а полномошникот може во секое време да го откаже полномошното. (чл. 88, ст.1 и чл. 90, ст.1 од ЗПП).

Странката што ја застапува полномошник може пред суд и да дава изјави и покрај својот полномошник.

Ама бидејќи се толку брзо се одвиваше, не можејќи во паника да ги изброи, туку само ги следеше, не успеал да забележи дека дел, неколцина, од пустите Турчишта, на кривината низ шумата се одвоиле од другите.

Само со едно вдишување на тој воздух човек би можел во себе да предизвика радост за цел живот.

Во моментот нѐ делеа близу триста километри и не можев битно да ѝ помогнам, ако воопшто јас можев во тој поглед нешто да ѝ помогнам.

Не дека лаже, не, туку тој не ги знаел словенските јазици, така што не можел во разговорите со луѓето да забележи важни поединости“.

Јосиф сонуваше како го вози министерот, само не можеше во сонот да му го види ликот.

Изложбата ќе ја посетат околу 50 милиони луѓе, па сосем е сигурно дека големо мнозинство од нив ќе бидат обични посетители на кои сегашниве експонати не би можеле во нужната светлина да им ја доловат нашата земја.

Но тогаш се случи нешто за кое Пискулиев не можеше во истиот момент да стане свесен.

Со познавањето на нејзиниот запис, можеме во склад со „теоријата на единственото поле” да влијаеме на половиот организам со такви физичко-технолошки постапки што се во склад со идентитетот на за половоста релевантните супстрати и на нивните законитости. okno.mk | Margina #22 [1995] 111

— Племната, деца, ваќајте а племната; ако можите во сламата да се позатоплите, друго чаре нема, — им советуваше дедот Бале на своите десеттина членови од семејството.

Дома останаа да господарат Анадолците.

кога се враќав од кјото во токио баш под гордата бела чалма на фуџи одгатнав зошто возот шинкансен нозоми се лепи на магнет и не прави тик-така тики-така како што прават нашите возови удирајќи по шините, тоа мора да е затоа што на дечињата им треба тишина за кога ќе ги виткаат книжните жерави да ја слушнат поубаво песната на славеите од крошните на вечно расцутените цреши и за да можат во тишината во себе да си посакаат да пораснат што повеќе да пораснат ако не бива баш колку фуџи тогаш барем колку долгоногите жерави (ова со долгоногоста, разбирливо, особено им беше важно на девојчињата) тогаш сосе дечињата кои виткаа книжни жерави одгатнав и дека тишината е скришно место на раат да си позбориш сам со себе - ја да се помолиш за троа среќа и праведност, да се помолиш и за мир во овие времиња на секакви предизвици, ја да се заколниш на верност, чистота и побожност, ја да посакаш убавина и љубов, убавина и љубов, љубов, ја да истуриш некоја клетва за ѓоа новиот економски поредок што носи само нови поскапувања на хартијата од која се прават жерави, а може и некоја задоцнета клетва за наставничката по хемија која се насладуваше кога ни ги теглеше ушите и чијшто поглед жежеше како солна киселина. кога се враќав од кјото во токио цело време возот шинкансен нозоми ни го надлетуваа книжни жерави - ем не вардеа од многу замор, ем ни даруваа долговечност, долговечност тадури и бесмртност оригами, оригами на сите страни некои жерави пролетале, некои се струполиле а тебе ако ти чини, прави се дека не знаеш колку заблуди на овој свет и век се стокмени од хартија.

4. кога се враќав од јапонија не можев а да не кршнам малку од истокот понаисток а понаисток се вика кјото како што поназапад се вика токио понаисток некако е потопло во просторот на насмевката понаисток резниња тишина се лулеат на небото а и сонцето е некако поинакво наутро весело од изгревање напладне клапнато бара сенка за отпочин од толку многу изгревања и од толку многу запнувања на златниот и на сребрениот храм во кјото секогаш да им се позајми повеќе блесок да не би да се луѓосаат и да подгрбават да зарѓават а да бидат уште живи како што им се случува на мнозина кои и не забележуваат дека одамна им се скинале пантолоните на времето во кои се навреле којзнае кога којзнае како и којзнае зошто пред храмовите на кјото дурлат води отежнати од историски искушенија дурли во водите без омекнувач меката душа на градот во водите пред храмовите во кјото птиците парадно се огледуваат па потем не може да се изнагракаат од среќа отшто во воденото огледало биле толку лични прелични во водите прд храмовите на кјото има и многу меурчиња од последниот здив на исчезнатите има и меурчиња од празни зборови има и удавени тешки зборови и не се знае какви тешки метали од зовриените води пред храмовите на кјото се прави најубав јапонски чај од јасмин на пример кој се срка додека на телевизија врват најновите вести а на врв вести ново биро за изгубени работи и едночудо ослепени од толку зјапање во иднината на дното на вестите празнина како на дното на зеленото шише од изглоканата вода макаршто вестите на телевизија секаде се есапат како канти за полевање на заблудите кога се враќав од јапонија многу ќе згрешев ако не кршнев малку од исток понаисток и ако не се поздравев со калиграфите кои приклаваат секој колку што може во ќуповите во кои се варди душата на градот тие приклавај други отклавај тие зелен спокој другите црн неспокој и едните и другите петпари не даваат кога се разминуваат со рикшаџиите како со жива теглечка сила за кои веќе нема сенки под искастрените гранки на старите дрва а не им е ни предодредено да се пробијат до првите редови од каде што најубаво се гледа најубавата кабуки танчерка понекогаш на рикшаџиите им потекуваат од очи глазирани зрна ориз веќе наизуст ги научија говорите на сите политички и еколошки митинзи и ним како и на говорантите отшто се толку дотерани како за на кадро никој не им верува колку мака си теглат за вечер да каснат едно обично ќофте и да отсонуваат една голема топка сладолед од ванила.

Сите нацистички или фашистички школски учебници се служеа со осиромашен вокабулар и со осиромашен вокабулар и со елементарна синтакса, за да можат во корен да ги сосечат инструментите на комплексното и критичко мислење.

Доколку имате намера да се ставите на шини и да ве прегази воз, може во меѓувреме да се премислите со оглед на реткиот сообраќај како што реков претходно.

Ако веќе ме дупат у здрав мозок почнав да размислувам како би можел во таквата ситуација да профитирам, односно да успеам да ја наплатам таа мозочно сексуална активност.

Никој не можеше во тоа да го спречи.

И можеше во секое време и отсекаде да се види.

И не можеше во ништо да почувствува задоволство, зашто во сѐ брзаше, сѐ доаѓаше едно преку друто.

Додека татко му некогаш не само што знаел туку и можел во секој момент да го најде, тој сега не можеше ни да смисли каде би можел да му биде синот кога не е дома, а не пак да го најде во размножените ќошиња на нараснатиот град.

За среќа, не го допраша дали има завршено гимназија сосе матура, туку само што има од школо, а тоа можеше во одговор да помине дека посетувал гимназија и толку.

А таа клима нема да падне од небо, туку ќе се создаде со јакнење на автентичното и здраво работничко движење, организирано во силни грански синдикати кои со својата масовност и организираност ќе можат во било кој момент да поведат класна офанзива преку традиционалните методи на борба: штрајкови, окупација на работно место, протест.

„Јас можам во твојата приредба за здравиот народен дух да влезам само во паузата, и тоа ако бидам доволно смешен?!“

А ако не можело во нивно име бидејќи такво здружение не постоело, дали можела да го користи името и авторитетот на Афежето.

(Се разбира дека овие зборови што ги употребувам во моментов се мои. Не и на Ивана.

Додека го зборуваше ова тој се сврти кон мене, но бидејќи оддолжив со одговорот, Иван сосема неочекувано праша: „Дали можеше во ваше време да се случи раководството да му забрани на некој борец или граѓанин да ја продолжи веќе создадената врска со една жена?“

Најмалку што можев да помислам беше, дека Иван се врати или ми го враќаат за да ми го испитат паметењето.

Па кажете ми сега, со каков изговор ќе можев во мојот дом да не го прифатам детево, им се обраќав во мислите на милиционерите?

„Ристе не чуди се (наеднаш со повишен глас и заканувачки ми се вдаде, а ништо не бев наумил ниту да прифатам ниту да отфрламам), за оваа слобода што сите ја густираме и кутрата Таша што ќе лежи во твојот сандак, има заслуги.“

А потоа, за моја среќа, видот секој ден се повеќе ми се бистреше, а јас знаев од каде тоа чудо.

Најпосле, таа создаде геј-заедници ослободени од надзорот на стрејт-светот, каде што можеше да дојде до нови видови колективно промислување, кревање свест, културна полетност и себеустројување.

Сфатив дека ако си го сосредоточам вниманието на една личност, односно на Џоан Крафорд, и на една сцена од еден филм, не само што ќе имам повеќе од доволно материјал за работа туку и дека материјалот што го имам изобилува со импликации кои засегаат цело множество аспекти на машката геј-култура што инаку не ќе можеше во еден том да се обработат целосно, директно и независно една од друга.

Новите урбани мигранти беа, главно, луѓе со скромно потекло кои, во времето на релативниот просперитет што ги обележа крајот на 1960-тите и почетокот на 1970-тите години, можеа во Калифорнија да ги најдат истите неквалификувани работни места што ги имале во Ајова или во Алабама.

И затоа сменив правец, си ги олеснив проектот и прозата, посебно објавив некои делови од пошироката расправа,422 а изоставив редица интуиции кои не можеше да се поткрепат со релативно ограничената анализа што се помирив да ја направам наместо првобитната – макар што се обидов овде-онде да опфатам неколку од тие интуиции, понекогаш преку навестување или преку инсинуации, иако тоа подразбираше попатни искази што не знаев како ќе ги бранам.

Енклавите Кастро, Фолсом и Полк Стрит во Сан Франциско не беа населени со типови што чекале да се отвори работно место во некоја центарска адвокатска канцеларија или на Универзитетот на Калифорнија во Беркли (иако имаше таму и многу правници и професори).

И покрај тоа, можеа да ги претворат геј-животот, геј-сексот и геј-културата во средишта на своето живеење и можеа да си го градат животот околу тие нови можности.

Најпосле, меѓутоа, сфатив дека дури и да можам да изнесам сѐ, да си ги објаснам и да си ги оправдам методите, да ги предвидам и претпазливо да се осврнам на сите можни приговори против мојов проект, да ја разгледам и критикувам работата на моите претходници и да изградам единствена, кохерентна, кумулативна расправа, никој не би истрпил еден таков сложен, волуменозен потфат и не би сакал докрај да го прочита грамадниот том што би произлегол од тоа.

Геј-гетата, со други зборови, побудија нови облици на живеење. ‌Луѓето што ги воспоставија тие гета не беа, главно, народ од средната класа.

Затоа се ограничив на еден културен објект и на еден пример од прагматиката на жанрот, па се обидов да ги изведам пошироките импликации од тој мој ограничен материјал.

56. Бидејќи овие зборови им се упатени на членовите на МНЛД и на интелигенцијата надвор од Македонија, каде што постоеја извесни услови за слободен развиток на македонската национална научна мисла, тие имаат оправдување, но не можат во целост да се однесуваат и за македонската интелигенција што се наоѓаше во земјата, па ни за онаа во соседните монархии, зашто не постоеја ни елементарни услови за таква дејност.

Тие можат да покажуваат сложено, хаотично поведение што ја отежнува нивната употреба за создавање на прецизни претскажувања; можат да бидат нестабилни, така што и најмали промени во еден дел од моделот да доведуваат до многу големи промени во неговите претскажувања; можат во себе да вклучуваат некои величини кои што, едноставно, не можат, ниту во принцип, да се пресметаат; во нив може да има некакви врски што тешко можат да се разберат а нѐ спречуваат да го анализираме поведението на моделот со тоа што, на пример, би го разбиле на помали и полесно сварливи делови.

Беше нешто сосема поинакво, беше бегање, тој сега можеше во мислите и да му го каже вистинското име.

Уште долго го носеше оној мраз во своите жили, имаше еден таков впечаток за себе, додека се валкаше преклонет по удолницата, не ни забележувајќи ја длабоката крвава ораница во снегот, како божем таа да беше нешто далечно од него, како тој воопшто да не беше причината за неа, чувствувајќи се мал за тоа да биде некаква причина, и сега веќе не очекувајќи ништо од тој ден пред него, кој можеше во себе да крие нешто за секој друг, а за него тоа беше само еден празен ден.

За да можат во понеделник, без лага да им кажат на сите дека, ете, биле на игранка во соколааната.

Имаше сини очи во кои можев во исто време и да пловам и да пливам.

Кога би можел во тој миг да исчезне и да го избегне ова навредување.

Мајка ѝ, која и така не беше добар шофер, па не можеше во исто време и да менува брзини и да зборува, се обидуваше да ја утеши велејќи ѝ дека одат само по потврда.

Но имајќи го во вид фактот дека тој починал цела половина век пред да ја завојуваат Турците Потковицата, а и она, со тефтерот Акиноски, дека неа ја поседувале Акиноските уште одамна пред да биде завојувана од страна на Турците, може да се претпостави дека Загориче било основано во првите векови по населувањето на Славјаните во границите на Византија, може во 10. или 11. век, односно многу порано од она што го тврди науката дека пелагонските населби и села настанале во 17. и 18. век, групирајќи се околу турските чифлизи.

На тоа упатува, покрај тефтерот Акиноски, и последниот пишан документ во кој населбата во Потковица за последен пат се споменува со старото име - Загориче.

Како можеше во толку летни ноќи толку соништа да се претераат, толку чуда да ни се пресенат?

Тој ден немаше воздушни тревоги и можев во куферот да фрлам неколку најпотребни работи.

Таа утопија, таа нигдина, тоа од онаа страна на местото и моментот - ја претставува нејзината вистинска задача: вредни се само делата што не можат во целост да се протолкуваат со одговорите на прашањата „каде“ и „што“.

Да се присетиме просто, во груби црти, на фактот дека револуцијата на идеите, резот - „епистемолошки, како што се вели - чиј што најинтензивен момент можеме да го врземе за времето околу 1913. година, во метежот што го донесе, како во областа на математичките и физичките науки, така и во подрачјето на сензибилитетот, може во повеќе од еден поглед да се спореди со климата во времето 1480-1500, помеѓу крајот на средниот век и почетокот на ренесансата, помеѓу опаѓањето на средновековниот хуманизам и премисите на една нова култура во која се мешаат, во единствен синкретизам, томизмот и неоплатонизмот, емпиризмот и номинализмот.

А што станува со сегашноста на нашите деца? пресече госпоѓа Камилска, оставајќи го својот сопруг без одговор.

Госпоѓа Камилска не можеше во мигот да разбере за какви нови времиња се работи, прашално го погледа својот сопруг, а тој продолжи: Ние работиме да го спасиме Балканот, иднината на нашите потомци...

Многу минувачи се чудеа како можеше во таа континентална клима под Пелистер да вирее едно растение на кое му треба топлината на медитеранот, а таа, мимозата, таа се хранеше од топлото македонско сонце во летните горештини и љубовта на ќерките на Таки мумиџијата кои ја негуваа со огромно внимание.

Бев среќен што можев во еден убав повод, каков што ретко дарува судбината, да го сретнам повторно по многу години Махмуд Дарвиш на бреговите на Охридското Езеро, роден на другиот брег на ова езеро, кое го сметав како дефинитивна татковина.

Не можев во сеќавањето да се ослободам од последната средба со Мајка по заминувањето во првата дипломатска мисија!

Можеше во тие мигови да му ја довери нацијата на својот духовен брат Месади. Не можеше да замисли друг!

Неговата поетска крива од првата збирка песни Птици без крилја до Трагата на Пеперутката ја испиша монументалната поетско-историска енциклопедија на својата Палестина...

Со нас живееше дванаесет години и за тие години направи сè што можеше во наша полза.

Партиските истории можеа во извесна смисла да бидат вистинити, можеа дури да бидат и сосем вистинити.

Легнат на грб се обидував во отсјајот на мижуркавата светлина на канделабрите од улицата да откраднам искра од нејзините очи за да можам во играта, која не смеев и не сакав да ја одлагам, да бидам свој онолку колку што таа ме познаваше. Попусто трагав по таа искра.

Ете, таа ми кажа за реакцијата на Симона, веројатно не можејќи во првиот момент да се сети на никого друг, со кого би можела да зборува. По два дена, Симон беше уапсен.

Се плашеше дека сите овие околности можат во неа да предизвикаат чувство на товар од бременоста.

Мило ѝ е што Дине сѐ уште работи околу бараката, што погледнува на кај неа, што чувствува дека тој сака нешто да ѝ каже, ама не го одвртува патот, не му се приближува, а и тој одмавнува со раката и се откажува од намерата да проговори со неа оти она што сака да ѝ го каже може да ја заболи, може в срце да ја погоди, може во тежина да се претвори оти што значи ова што непознат човек виде во тело на дедо Костадина!

Тоа отвора можности за парализираните луѓе, коишто би можеле во неа да го доживеат искуството на одење, што во реалниот свет им е оневозможено.

ТРОШЧЕЈКИН: Прекрасно погодив - можеш во тој однос да бидеш сосем спокојна.

Не можеше во тој миг да го погоди текот на неговата мисла.

Гласот беше тврд и предивикувачки и можеше во тој час да се разлее во широка смеа - „Јас, на зајак. Избега.“

Оклопот на черупката можеше во секој час да попушти.

И не можеше во мигот да постои подобро огледало од Езерото, за да се види животот на луѓето, на семејството.

Не можам во неа да согледам или да препознаам некоја друга вредност покрај неминовноста.

Верувам дека се согласуваш - реков, и веднаш продолжив - тој е сега патник: нè слуша, нè гледа, иако никогаш веќе нема да се врати, барем овде, на патеките на нашето време.

Ноќна прошетка Леонард Мид највеќе го сакаше градот ноќе, кога можеше во магливите ноемвриски вечери околу осум часот да зачекори на тротоарот, да цапка по изгазениот тревник, онака, со рацете в џебови и во која било насока низ таа прекрасна тишина.

И тогаш го кренавме она што можеше в раце да се носи и тргнавме по колата на Турчинот .

Тој многу добро сфати дека неговата уметност во суштина е психосоцијална и дека во исто толкава мера е производ на искуството од неговото несреќно детство и фантазиите колку што е и од потребите на моментот.

Ваквите предмети - а тие се многубројни во Бојсовата уметност - се мементо мори и претворени се во зраци на надеж.

“Наслови како што се Елен предводник или Гробот на Џингис-кан”, кажа Бојс, “можат во основа да се интерпретираат како психолошки.”

Свекрва ми првпат ме погледна како да постојам.

А може ли да ми покажете како се прави за да можам во иднина сама да готвам?

Софокле бездруго би бил исто така многу изненаден од значењата кои можеле во текот на вековите да ѝ се дадат на Антигона.

Ја уверував дека таа би можела во вашите книги да најде материјал достоен за филозофски промислувања, особено во епизодата во која се раскажува за вашата мајка која ја минува границата за да си го види своето семејство по долгогодишниот егзил.

Тие фрески се измиени со неговата крв. Не можам во нив да чепкам.

И до каде што може во времињата да допре со паметењето, тој не си спомнува за ваква страшна и болна, кобна и тажна, ужасна и потресна глетка што сега се распостелува пред неговите очи.

Долго време не можев во свеста да се ослободам од алузиите и пораките на прилогот на А.А.

Татко добро знаеше дека големите идеи кои зачнуваа во главите врз погрешни основи од смели поединци, како на пример, во главата на научникот Лисенко, со идејата да создаде џиновско јаболко или зрно жито, можеа во доменот на свеста, на пример, идејата да се истера Бог од душите на луѓето, да се отстрани самото верување на луѓето, можеше да биде проследена со несогледливи последици.

Сем Хант ги проверува картичките.

Немој да доцниш, зашто ти се одбиваат Џебови, и така ти се насобира.

Ќе го наместам будилникот за шест и ќе си легнам во десет.

Ќе го наместам будилникот за шест за да можам во седум да го фатам автобусот Сенди, зашто автобусот Б’рнсајд таму многу доцна пристига.

Според неа арно прави Пелагија што се здушила со Господ, ама не чини што не може во *ана да го напика Господ или исушениот Исус Христос онака закован на големиот дрвен крст, а и во малечкиов суртук со голата лејка што не се прибира со мракови!

Јас сакам да одам во Југославија, а тие ми велат, не може во Југославија.

Како може во ниеден да не се најде место за нас?

Без сомнение среќниот исход се должи пред сѐ на директивите пратени од Цариград, каде што се разбрало каква корист ќе има Турција ако не си натовари ѕверства што би можеле во очите на европското јавно мислење да изгледаат како противтежа на ужасот предизвикан од атентатите“.

Да „ја имаш“ мајка ми не е баш лесно, иако изгледа дека ти стои на располагање и дека можеш во секое време да сметаш на неа.

Си влегов веднаш во мојата соба, кога таму – што да видам!

Не можев в очи да ги погледнам моите, толку многу ми беше срам поради лагата.