може (гл.) - повисок (прид.)

Ќе си ги стави рацете одзади, можеби тоа беа часови на размислување, ќе ја фрли главата колку може повисоко (ретко некогаш се веднеше кон земјата), - и туку кружи наоколу во дворот како орел што слетал ниско, над земја демнејќи го својот плен.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Со неговото идење, земјата започна да испарува, да шири мирис на темјан, на блаж; пупките на дрвјата се отворија, пуштија крилца како инсекти - чиниш ќе полетаат; се роеја во разновидни бои и со шаренило го искитуваа селото; небото зафати да се крева што можеше повисоко; блескаше сонцето чисто, биљурно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)