може (гл.) - побрзо (прил.)

И си одам уште вечерва, си одам уште веднаш само да побегнам колку што се може побрзо и подалеку... - се истурија како порој зборовите на една незадоволна младост, расната сред кипнатиот живот на големиот град.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Митре, иако не веруваше дека ќе успее да го натера докторот да тргне од градот, веднаш ги впрегна коњите и побрза колку што можеше побрзо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со смртен страв го кренаа гавазите пашата, ги збоднаа коњите, колку што можеа побрзо, ја напуштија Преспа, подгонети од мислата дека пашата го достигнало проклетството на неговите претци затоа што тој се дрзнал да посегне по скапоцениот прстен...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Типот побегна по скалите, колку што можеше побрзо - го мрзеше да го чека лифтот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Погледнавме низ прозорецот и го видовме како влегува во автомобил и заминува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тејлор подоцна ми кажа дека скокнал на него само заради тоа што јас сум изгледал премногу глупаво со онаа шапка, па некако му било жал...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Скокна на патот и колку што можеше побрзо пак го закопа погледот во Србина како да се плаши дека неочекувано в земја да не пропаднал.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Затоа веднаш ќе ја земете и ќе ја затворите долу во зимниците ќе ѝ оставите сенце да има што да јаде и колку што можете побрзо ќе си разотидете по домовите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Мило мое, колку што можам побрзо ќе дојдам“, ти реков.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
За да се воздржи од своето љубопитство, колку што можеше побрзо телефонскиот именик го фрли на задното седиште во колата, но цело време, предизвикувајќи му возбуда, во главата му се наметнуваше прашањето дали воопшто ќе најде некој друг Едо Бранов освен себеси.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа си ја стави лопатата на рамо и колку што можеше побрзо си замина. Не се ни сврте.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Потоа стави во него малку ракија од буренцето во аголот и, седејќи крај огништето, се соблече до половина и колку што можеше побрзо, и колку што можеше поубаво се намачка со ракијата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Немаме многу време, вели, може побрзо да загинеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Најпосле тој мораше да ја прифати навиката просто со наведната глава да излезе колку што може побрзо.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Потоа си ја стави лопатата на рамо и колку што можеше побрзо си замина. Не се ни сврте.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)