Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

И бркам други работи, ја израмнувам мојата Република со Европа така што вода да тече и наваму но и колку што може повеќе натаму.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Со колата возев 120, 130, и 150 км на час. Не можев повеќе а тоа ќе го сторев ако колата имаше сили и за поголема брзина.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Немавме време за разговор, за поздрав ми мавна со раката зашто на семафорот се појави зелено светло а пред крстопатот не можеше повеќе да се стои...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

- Ами јас сега дури почнувам. Седи, човече, рано е уште. - Не можам повеќе да пијам.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Нејзе ѝ остана впечатокот дека касиерката не многу љубезно ги погледа и сега ѝ се чини дека треба да брзаат што се може повеќе, па затоа веднаш да го видат главното што ги довело овде.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но сега не ќе можеш повеќе, И другите тоа ги очекува...“ - Хм, има ли потпис? - скокна полјакот.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Да, но ти можеш повеќе да дознаеш од нив ...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Само да не е некој фукара работник, селанец, та опашките сечи, поткинувај колку што можеш повеќе — го утеши детето Толета и го стисна за рака.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- На кои разлики мислите? - се вмеша не можејќи повеќе да издржи нестрпливиот Алал Комби.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Но таа не можеше повеќе со него.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Зареди Веле, не можејќи повеќе да трае.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Не можеше повеќе да се бори. Немаше сили да им откаже на луѓето.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

По наредба на пашата: агите и беговите, кои вилнееја овде и им го загорчуваа и правеа неподнослив поминокот - не можејќи повеќе да живеат без зулуми, ги напуштаа своите кули и се иселуваа во други краишта.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Не можам повеќе, не, не, не можам.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Па сепак, и покрај тие ситни, а чести пакости, во него преовладуваше убедувањето дека душевните болести на современиот човек не можат повеќе да се лекуваат со малограѓанска свест, со која единствено беа вооружени психијатрите од стариот ков.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Витото торзо ѝ беше во хармонија со останатиот дел од фигурата, но градите можеа повеќе да ѝ одговараат на некоја појадра женска фигура.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Не можеше повеќе да издржи и влезе во кујната.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Не можам повеќе да се контролирам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- А можеби тој, што ја оставил, не можел повеќе да се врати.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Некоја старица рече нешто, ама зборовите се изгубија во звуците кои ги правевме во обидот да стигнеме која попрво во коритото, да заграбиме со лончето вода од казанот, да се потуриме со вода, да се затриеме и да истриеме од себе која колку може повеќе од гнасотијата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И сето тоа не траеше повеќе од неколку минути, толку имаше вода, колку да ја натера нечистотијата да потече од нас, но не и сета да ја однесе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сега ние не можеме повеќе да гледаме на себе и на својот народ како на еден недорастен народ без политички опит.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Јас не можам да допуштам Турците да не се поучат од него: јасно е за секој, па и за Турците, оти Турција не може повеќе да ја зачува Македонија ако продолжува со истата политика кон нас што ја водеше досега.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Сепак, му беше благодарен на татка си за две работи на кои го научи – да умее самиот да си го вади лебот и да се образува колку што можеш повеќе.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

ЛУКОВ: Се извинувам. Жалам, господин Христов, но автомобилот не може повеќе да чека. И самите знаете...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Го расплете со нов истрел и тоа пеколно клопче, само од тоа што не можеше повеќе да ги гледа. Ги снема сите.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Не можам повеќе да те поднесувам.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ана, доста! Пушти ми го рамото. Не можам повеќе. Распетлај ми ја јаката. Ана...

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ми се налути што да не може повеќе. Нож и колеж. Само ја врти главата и фучи. Одвај му дојдоа козите да се смири.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Капинка може повеќе, веќе дванаесеттата ја тера.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

да извидиме кај се, да наслушаме што зборуваат, и ние одиме и врзуваме колчиња, за да ни веруваат, ама со нас имаше и еден Бугарин, ни го присливија, како нивни човек, ама тој страшлив, идеше до некаде и застана, јас, вели, не можам повеќе, не сакам со секој да се борам, вели, да не сакаш и душманот да ти го одбереме, велиме ние, и одиме, го помоливме да иди, и заминавме, а тој остана во нивјето, во калта и ние наближавме до теловите, до окопите, и слушаме зборување, ама ништо не разбираме, ни бегаат зборовите покрај уши, не знаеме дали се англиски или грчки,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Толку се израдува дека најде, вели, што да не може повеќе.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

За да ги казни луѓето да не можат повеќе никогаш да се разберат меѓу себе, тој им одредил различни јазици, разделувајќи ги на сите страни на светот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не можеше повеќе да се бори против Партијата. Освен тоа, Партијата беше во право.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира дека ќе ја одлагаме колку што можеме повеќе. Но тоа нема многу да промени.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Најдоцна за дваесет години, мислеше тој на огромното а обично прашање „Дали животот бил поубав пред Револуцијата отколку што е сега?“ не ќе може повеќе да се одговори.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Го растегнуваше денот колку што можеше повеќе и ја растегнуваше вечерта, само за да биде буден и присутен.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

„Како си тато, се држиш ли?“ А ти со наведната глава седеше на столицата покрај компјутерот и одвај кажа збор, два - не можеше повеќе.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Докторката ни рече дека не можеш повеќе да примаш хемотерапија „Носете си го дома“.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Бабата Петра не го чепнува својот чипчак, гледа внучињата да поткаснат колку што се може повеќе, нека стое, ако не им стигне и него ќе им го претури.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

ВЕРА: Ние седевме со тебе во мракот во бавчата, од небото паѓаа ѕвезди, а ние двете бевме во бели фустани, како привиденија, и одразот на белата грмушка во леата беше како привидение, и ти, ти ми кажуваше дека не можеш повеќе, дека Лења те исцедува: ете вака.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Секој гледаше да даде што може повеќе на манастирот и со тоа да добие милост и за себе и за своите блиски, та дури и арамијата Катар Ќаа му приложи на свети Илија седумдесет лири да го чува од вариите и потерите што го бркаа, со кои пари дедот Стале му го плати зографисувањето на Аврама Дичов од Тресонче.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Донеси го веќе тој ден судбоносен избави не од проклетијата вечна избави не Господе од овој коњушарник стадото не може повеќе да чека

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Во ретките невидливи Таткови солзи се топеа семожните мисли, неговата крајна порака, можеби и притаениот страв дека може повеќе да не ме види.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Разбери ме не можам повеќе да те создавам да те лекувам со поштенски марки нема повеќе да патуваш сакам да верувам молци ги јадат адресите во мене интимно се топат некои санти и паѓа горчлива сенката на времето кога се кастрат лозите и поривите а билјето развива бујно како грев.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Ги рашири крилјата колку што можеше повеќе и ги собра.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

А чекај! Ќе види тој! Уште еднаш...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ТОМЧЕ: А мојот татко, поарно да го немам! Катил, намќор! Човек без душа, без срце!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Му дадов збор за довечер.. Не може повеќе: го изеде жив срам од луѓето.. за мене... на сета негова добрина...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

СТОЈАНКА: (Плаче.) Томче, јас би те чекала довека, те сакам и љубовта моја е догроба, ама не можам повеќе од татко ми, ми е жал за него.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Завршувањето на војната луѓето го прославија шеметно: ја собраа сета комина што ја имаа по бочвите и каците и ја турија во селските казани да се вари; црпеа луѓето со чашки, со канчиња, заграбуваа со грсти уште од првата протока и пиеја; пиеја како да се натпреваруваа кој може повеќе да испие, кој може побргу да се опијани, збрлави; се бацуваа меѓу себе, се гушкаа, се миреа скарани, си ги отпетлуваа кошулите на градите и си ги даваа срцата еден на друг; ги собираа шлемовите од војските расфрлани по бавчите, ги навираа на колови и ги гаѓаа или се мочаа во нив; трчаа по секое преживеано добиче да го колат; се правеа заеднички гозби на широкиот пат крај езерото; кој како ќе донесеше нешто за колење, така луѓето викаа: „Придај господе!“ и му го удираа ножот; кој немаше добиче, носеше кокошка или петел; петлите, пред да ги заколат ги испијануваа со ракија: нивното кукуригање беше највеселото нешто: се натпреваруваа кој од кој посилно ќе пее.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Без премислување еден од монасите ја зема во прегратка и ја пренесе преку водата, спуштајќи ја безбедно на другата страна.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

3. Една вечер шетав по булеварот Холивуд, без некоја одредена цел. Застанав пред излогот на една печатница.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Двајцата монаси го продолжија патот и по извесно време оној другиот, не можејќи повеќе да се воздржи, му рече на првиот, „Знаеш дека не ни е дозволено да допираме жени.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Залудно ја измачувам душава, залудно барам нови погледи, тоа е како на сенките во ноќта да им дадам нова форма и кога не можам повеќе да ја трпам болката, плачам.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Во ситуации во кои настојуваме да го задржиме достоинството, кога не можеме повеќе да живееме од милостината на другите, доживуваме жежок шамар на ненадејно просветлување.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Чувствував како се потам под мишките и под грбот и одбивав колку што можам повеќе, дури грабајќи ја чинијата и тргајќи ја од себе, но тоа не ја обесхрабри тетка ми Марија да се наведне над масата и со сета сила да ми го стави парчето месо во чинијата, при што стомакот го макна во нејзината недојадена чинија со супа, но до крајот на вечерта воопшто не забележа дека под папокот ѝ се налепиле неколку зрна ориз.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ги полнеше колку што може повеќе, за да стават по две-три ќофтиња од кал озгора.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Неочекувано на вратата се појави Х.Х. Не можел повеќе да издржи.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Шишман од прерадуваност не можеше повеќе да издржи.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Никого не обвинува, ни Господ што ја зеде толку млада, ни татко кој веројатно можеше повеќе да стори освен таа една доза пеницилин од Америка, а не верувам ни мене дека ме обвинува од што немав доволно време за повеќе да ѝ се посветам.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Не се можеше повеќе, не се траеше за јадење.