Најпосле, кога некој некого не познава, може секако да си го замисли, ќе речете. Така си е.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Добро, можеш секако да речеш, ти. Немам ништо да ти одговорам на тоа, освен дека ќе се обидеме.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Дојдени сме на овој поетски собир по наредба на Јасер Арафат! - ми рече Махмуд Дарвиш! Во мигот немав одговор.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Можеше секако да се разбере Махмуд Дарвиш, поетот кој постојано тврдеше дека не сакаше да биде разбран само како поет на палестинската кауза.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Задоцнето ми се насмевна, што можеше секако да се протолкува.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
- Не, Зоки, - вели тато, куќата и прозорците можат секако да се обојат, но тревата не може никогаш да биде црвена, ниту пак небото кафеаво или пак покривот зелен.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)