може (гл.) - спокојно (прил.)

И секогаш имав чувство дека можам спокојно да потонам во нив.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Обид Се обидувам да ги наредам боите на виножитото во твоите очи... наутро жолтата да ме буди како сонцето, напладне црвената да ми дава живост, попладне зелената да ми го смирува уморот, а навечер сината да ме потсетува на залезот во синилата на морето, да можам спокојно да заспијам...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Не можев спокојно да го следам вештото превртување на двајцата кловнови.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Но таму тој не би се чувствувал толку безбеден и не би можел спокојно и сигурно да нишани во нив.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)