Рунтави пасалки, пци пазалки, височини – можеа тука да се доцртаат и кенгури и ноеви доколку не би отскокнувале од сликата.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Може тука и да ме правел татко, и затоа не валкајте ја тревата, оти ќе заигра секирава.“
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За збор убав навидум победа слави, но светлина не може тука да блесне, за туѓи интереси, за неверни томи, за соништа затвора помин.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Тој капитал ќе можиме тука или Србија, па дури и Истанбул да го инвестираме.“
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
На Ѓорѓија му беше многу мака што не можеше тука да се истакне со својот француски и да го преведе терминот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Само за миг ја видов нашата кола, сестра ми го фатила патот зад куќи, не можела тука коњите да ги сопре, а тие преку ѕидот, имаше едно метро височина, рипнале и среде двор застанаа.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)