Да беше навистина толку небитно, што има да мораш постојано да го кажуваш тоа?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зашто, всушност, тоа баш покажува колку е навистина важно суштествувањето како геј – макар токму колку да го драматизира очигледно големиот притисок да обзнаниш дека тоа што си геј е небитно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тоа што мора да кажуваш, одново-наново, колку ти е небитно тоа што си геј за да одржиш некаков општествен или културен кредибилитет, речовито говори за времето во кое живееме.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Гробиштата се селеа од еден крај на друг, автобуските линиии се менуваа преку ноќ, матичната служба си го затуруваше трагот во сѐ постари и позапустени згради - а човек мораше постојано да биде во тек со нештата.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Чекорев со Мајка во таа снежна виулица, со чувство на внатрешно задоволство од краткотрајната победа над Мајкината самота, која мораше постојано да се освојува.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Повеќе се гордеам што преживеав злоупотреби кога бев дете, што сум на Списокот на деканот и што по години нерешителност сега сум на пат да дипломирам медицинска нега.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зошто мораме постојано да глумиме, кога во суштина сè е јасно.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)