И никогаш нема да разберам како си дозволи да го направиш тоа, ноншалантно како исцеден лимон ја отфрли љубовта, поради своите себични потреби или од чиста пакост и злоба.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Јас уште повеќе ја наведнувам главата и куцкам околу куќа, олцкам во јалиците, под стреите и гледам побрзо да изминам од пред луѓето. Ама куцањето не е еднаш. 247
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И пак се сеќавам на зборовите од мајка: ״Кога ќе се роди женско и стреите плачат“ . Ја наведнувам главата, ја кријам во рамената, во шамијата, ама не се крие.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Одново и одново се загледувам во нејзините очи, во лицето и челото ишарани со брчки и покорно, наведнувајќи глава ѝ бакнувам раце и ... занемувам од восхит...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ја наведнува главата. Очите му се полни со солзи.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
А ти се читаат лаги во очите, затоа го криеш погледот и ја наведнуваш главата.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)