Веруваше дека ќе може да се понесе и да се надмине себеси.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Размислувајте онака како што размислуваше Исус Христос – секогаш им велеше на сите, поттикнувајќи ги на љубов и на проштевање кон другите, сè со надеж дека така ќе ја најдат вистинската смисла на своето човечко постоење и дека ќе ја видат големината на Божјата сила наспроти слабоста на својата човечка природа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Со сета своја жар и лутина тој нестрпливо ги прекинуваше и секогаш им ја кажуваше истата работа – дека секој може да се надмине себеси, па ако вистински посака и ако вистински верува, може да стане некој друг.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Мускулите веќе почнаа да го болат, челото му се ороси со пот, а тој со стиснати заби продолжуваше да се напнува, да се инаети, да се надминува себеси.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во тој исклучителен момент на повторно доаѓање, чувствуваше многу јака желба да биде поседуван од друго тело, поинаква материја во која мислите под некој друг агол би паѓале врз неговите раце, агол под кој мозокот би му работел позабрзано или воопшто не би постоел, постигнувајќи со тоа доближување до сегашноста или некое друго место во кое би можел сопствената рака да ја види од поодблиску и подалеку а да биде тоа истата таа, неизменета во својата припадност и внатрешна предодреденост за таква и ниедна друга форма, а тој сепак да не го мисли тоа и да не мора да биде во тоа така што постојано да мора да се навраќа кон истите нестварни помисли кои го одвраќаат од блискоста со она кое го има заборавено - но чувствува дека може да го сети, бидејќи го насетува, кога успешно би ја совладал пречката, би се надминал себеси или нешто слично, би прешол од другата страна (на истото). 48 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)