И гледам: една безлична, хаотична глинена маса одново како се обликува во еднаш веќе обликуван израз и како еден видлив бог го надополнува својот невидлив и строг претходник, кој одамна беше ме создал.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Со нив ќе си ја надополнат својата ништожна и ненадарена природа.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)