Кога сакавме да се преселиме во земја онокрајна Утрината надојде глас: О, жено Што остана на север Неподвижна како лузна, како костур, Каде си пеејќи Допрена на ѕид Да ми ја исцелиш раната На душава што ми ја остави?
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
- Дојди, дојди. Ама не кажувај каде. Само дојди, дојде...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Лифтот конечно запра на четвртиот кат. – До следното возење, комшија – Гога во фармерките и избледената блуза сочекува да се повлече металната врата од лифтот, за потоа да ја тргне во страна и другата, како тешка завеса, зад која надоаѓаат гласовите на станарите од четвртиот кат, девојка со црнокосо девојче со прцли, кое весело ја поздравува еј здраво тета Горданче.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)