намине (гл.) - да (сврз.)

Кај Стојкоските колиби, каде што наминаа да го предадат поздравот од дедо Димо на Дедо Стојко, дедо Димов врсник, ги чекаше изненадување.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Среќа наша што наишол вечерта во Маврово, видел дека куќата ни е осветлена, па наминал да нѐ поздрави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нека речат роднини и пријатели оти најстана Доста изгледала чупа и свадба направила. Co тие зборови Крчо си излезе низ мала врата и околу мракот пак намина да види дали се свари пилето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајката Роса со Деспина наминаа да видат како се сместила Пелагија, да ѝ се порадуваат на малечката Пелагија со која Деспина води долг разговор, а да се запознаат и со тетката Перса за која од устата на Пелагија излегувале само пофалби.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Среќа што тргнал да нè бара низ ноќта, среќа што го има оној негов пиштол, па пукал за да го чуеме, среќа што го чувме, среќа што Дена се покажа похрабра и од мене, среќа...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)