Кога му го предаде писмото Гуле на Толета, овој ја заврте главата и му рече: — Не зборуа со мене, побратиме.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Кому јас можам, освен тебе, драга Агна, да му го соопштам моето расположение, восхитот од големата градба“, ѝ пишував на жена ми, а всушност во себе ги читав оние незапирни редови, што веќе беше ги напишал некој друг, во отворената книга крај мене, незапирни редови, од десно на лево, од работ на една до друга провалија, редови во долги низи кои се како обвинување.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Зборовите ги беше напишал некој Добре, писар. Умот од мислење. Очите од солзите.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И многупати ќе се случеше да ни напишат некоја порака.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ами ајде да правиме абер на началството во Битола, да му напишат некое писмо, да го поучат, понакараат, белки ќе се арниса од виа работи, — предложи Гуле и сам отиде еден ден „ на пазар" и му ја изнесе на Лозанчев и Дорев сета Толева работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Мислев да напишам некој есеј, Дали Киклопите намигнувале и како, кој ќе ни донесе пари и овозможи да одиме во Мајка ми Пич?“
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)