Александар се вработи во секретаријатот, а Љупчо никогаш не дозна дали тоа беше чиста среќа, резултат на добрите оценки на неговиот син или фер одговор на неговата решеност да ги напушти редовите на опозицијата.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)