„А зошто ти е толку храна“, прашувам јас, „кога јавно објави дека ќе гладуваш?“
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Речи им на сите што ги познаваш да донесат што било, што имаат“, ми нареди токму онака како што обично го прави тоа, без дури и самата да знае што нарачува и што ќе се случи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Додека му ја подаваа пушката, командантот гледаше во некое неодредено место, правејќи крукчиња од чадот на цигарата што ја пушеше.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Иако се чинеше дека не му обрна големо внимание по тој еден единствен презрив поглед, тој отсечно нареди токму него да го стават на ноќна стража.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)